بررسی رابطه تحصیلات زنان با افزایش سن ازدواج آن ها و راهکارهای پیشگیری از آن با تأکید بر رویکرد اسلامی

Abstract

چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه تحصیلات زنان با افزایش سن ازدواج آن­ها و راهکارهای پیشگیری ­از آن باتأکید بر رویکرد اسلامی می باشد. جامعه آماری مورد پژوهش، دختران شهر تهران بین سنین 20 تا 50 ساله 036،081،2 نفر هستندکه نمونه مورد نظر 385 نفر در پنج منطقه شهر تهران (شمال، جنوب، مرکز، غرب و شرق) در نظر گرفته شده است. چار چوب نظری تحقیق حاضر بر گرفته از دو دیدگاه نظری (ویلیام گود و روت دیکسون ) می ­باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش ، پرسشنامه ­ای­ شامل 37 سئوال­ محقق­ ساخته ­است . نتایج حاصل از آزمون فرضیه­ های این تحقیق حاکی از آن است که سطح تحصیلات بالای زنان به استناد نتایج رگرسیون چندمتغیره به عنوان عامل مهم ،مؤثرو پیش­ بینی کننده در تأخیر اقدام به ازدواج زنان متأهل شهر تهران به حساب می ­آید . همچنین بین سطح تحصیلات بالای زنان متأهل،باروش انتخاب همسر،سطح توقعات اقتصادی )رابطه منفی ومعکوس)، سطح توقعات اجتماعی (مساوات طلبی ­و استقلال طلبی) رابطه­ مثبت­ و معناداری وجود دارد. لازم به یادآوری است که بخشی از تاثیرات تحصیلات برمتغیرهای وابسته (روش انتخاب همسر، سطح ­توقعات ­اقتصادی، سطح ­توقعات ­اجتماعی، فشارهای اجتماعی) ناشی از افزایش سن زنان)بعنوان متغیر کنترلی) می­ باشد. نتایج این تحقیق باکل نظریه ویلیام گود و بخشی از دیدگاه نظری روت دیکسون مطابقت دارد. وجه تمایز این تحقیق با موارد مشابه در این است که: 1- بین میزان تحصیلات زنان متأهل و سطح توقعات اقتصادی دختران شهر تهران رابطه معنی دار منفی و معکوس وجود دارد. به عبارت دیگر هر چه سطح تحصیلات آن­ها بالاتر می­ رود سطح توقعات اقتصادی­ شان در زندگی کمتر می­ شود. 2- بین میزان تحصیلات زنان متأهل و میزان فشارهای اجتماعی (احساس درونی منفی از تجرد) رابطه مستقیم ­و مثبت و جود دارد. بدین معنی که هر چه سطح تحصیلات دختران متأهل بالاتر می­ رود میزان فشارهای اجتماعی (احساس درونی منفی از تجرد) هم بیشتر می­ شود و در واقع فرد تمایل بیشتری برای ازدواج از خود نشان داده است.