خوانش پسا ساختارگرایانه نمایش آکروپلیس

Abstract

<br />در این مقاله اجرای «آکروپولیس » به کارگردانی یرژی گرتوفسکی 1 از منظر فلسفی پساساختگرای ژان <br />ژاک دریدا 2، مورد بررسی قرار می گیرد. آکروپولیس در اردوگاه آشویتس 3 اجرا شده است. اشخاص <br />نمایش با وسایل صحنه که مشتی آهن زنگار گرفته است، کوره ی آد م سوزی را بنا میکنند. تضادها و <br />تقابل ها در تکنیک اجرایی نمایش آکروپولیس، نظام دلالتی پیچیده ای را می سازد که معنا و دریافت را برای <br />تماشاگر به تعویق می اندازد. این نظام دلالتی در اجرای آکروپولیس بر اساس نظریه های فلسفی دریدا <br />واسازی می گردد. آکروپولیس به لحاظ فرم اجرایی، با توجه به دیدگاه های دریدا و بارت مورد بررسی <br />قرار می گیرد. از آنجایی که مقوله ی آستانه هم در دیدگاه دریدا و بارت و هم در اجرای آکروپولیس اهمیت <br />به سزایی دارد، در این پژوهش وضعیت اشخاص نمایش در آستانه ی رفتن به کوره ی آدم سوزی در <br />آکروپولیس بررسی می شود. پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی-کیفی و بر اساس تئوری واسازی دریداست