سبک و ژانر در سینمای هنری ایران (موردکاوی فیلم‌های خشت و آینه، سیاوش در تخت جمشید، طبیعت بی‌جان و مرثیه)
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
848.3کیلوبایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
در این پژوهش با استناد به آرای نظریه‌پردازان تکامل‌گرا مانند ژیل دلوز و نظریه‌پردازان سبک‌گرای تحلیلی مانند دیوید بردول تصویری کلی از سینمای مدرنیستی به مثابه سینمای هنری ترسیم می‌شود. سپس با استفاده از نظریات کواچ به چهار سبک و هفت ژانر رایج سینمای هنری پرداخته می‌شود. با تکیه بر این چارچوب نظری و روش توصیفی تحلیلی به تحلیل چهار نمونه فیلم از سینمای هنری ایران در بازۀ زمانی 1346 تا 1357 پرداخته می‌شود. این یافته‌ها بر لزوم بازنگری در رده‌بندی‌های رایج در سینمای ایران صحه می‌گذارند و بر ناکارآیی رده‌بندی‌هایی مانند «موج نو سینمای ایران » برای طبقه‌بندی چنین فیلم‌هایی تأکید می‌کنند. با تکیه بر رده‌بندی پیشنهادی در این مقاله که مؤلفه‌های نظری و جنبه‌های سبکی و ژانری سینمای هنری را هم مد‌نظر قرار می‌دهد می‌توان به نحو نظام‌مندتری به تبیین و تحلیل نمونه‌ها پرداخت. نمونه‌های مورد بررسی ذیل چهار سبک کمینه‌گرایی، ناتورالیسم، تزیین‌گرایی و تئاترگرایی سینمای هنری و ژانرهای درام بسته، ملودرام و سفر ذهنی جای می‌گیرند و نه تنها مؤید نظریات دلوز مبنی بر سینما به‌مثابه زمان در سینمای مدرن بلکه واجد مشخصه‌های فرمی مورد اشاره دیوید بردول در سینمای هنری نیز هستند. سینمای هنری ایران با ترسیم ازخودبیگانگی‌ها و فقدان‌ها و بازنگری انتقادی جهان اسطوره‌ای و معاصر به جایگاه و ردۀ متمایزی دست م ییابد.
کلید واژگان
سینمای هنریژانر
خشت و آینه
سیاوش در تخت جمشید
طبیعت بی جان
مرثیه
شماره نشریه
19تاریخ نشر
2020-02-201398-12-01
ناشر
دانشگاه هنرسازمان پدید آورنده
دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشکدۀ هنر، دانشگاه شاهد، تهران، ایراناستادیار، دانشکدۀ هنر، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
استاد، دانشکدۀ سینما و تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران
دانشیار، دانشکدۀ سینماو تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
