بنیان‌‌‌‌های نظری گسست از سنت در جریان نواندیشی دینی در ایران

Abstract

بنیان‌‌‌‌های نظری گسست از سنت

در جریان نواندیشی دینی در ایران

دکتر منصور میراحمدی تاریخ دریافت: 30/10/86

حمید سجادی تاریخ پذیرش: 28/01/87

چکیده

اگر بتوان جریان‌‌‌‌های اسلامی شکل‌‌‌‌گرفته در دوران معاصر را از منظر رابطۀ دین و مدرنیته در سه جریان نواندیشی دینی، نوگرایی دینی و رادیکالیسم دینی، صورت‌‌‌‌بندی کرد؛ نواندیشی دینی جریانی فکری است که در فرایند رویارویی با مدرنیته و تلاش برای سازگار ساختن سنت فکری- دینی به آن، به گذار از سنت مذکور با نوعی شالوده‌‌‌‌شکنی فهم سنتی از دین می‌‌‌‌پردازد. نواندیشان دینی با اذعان به ناسازگاری درک گذشته از دین با مدرنیته، خصایص و الزامات آن، و با تأثیرپذیری از مبانی معرفتی و روشی مدرنیته، فهم جدیدی از دین ارائه کرده که حاصل آن گذار از سنت فکری دینی در جوامع اسلامی است. این گذار بر بنیان‌‌‌‌های نظری خاصی مبتنی است که به توضیح و تبیین آن ‌‌‌‌پرداخته می‌‌‌‌شود. بیان این اصول از حیث زمینه‌‌‌‌سازی برای نقد بعدی آن‌‌‌‌ها ضروری است.