استراتژی‌های طراحی محصولات لاکچری

Abstract

مفهوم لاکچری، امری به‌شدت فردی، نسبی و متکی به زمینه و ردۀ مورداستفاده محصول بوده؛ به‌همین‌علت، تعاریف و طبقه‌بندی‌های مختلفی برای آن قابل‌تصور است. محصولات لاکچری - برخلاف تصور عامه- تنها متضمن قیمت و کیفیت بالاتر نیستند؛ بلکه جنبه‌هایی همچون زیبایی‌شناسی، نمادگرایی، کمیابی و فوق‌العادگی محصول را نیز شامل می‌شوند. این نوشتار در تلاش است تا با مرور نظام‌مند منابع این حوزه، از نبود پایگاه مفهومی منسجم؛ تا مرور تاریخی تغییرات معنای محصولات لاکچری1 ؛ ویژگی‌ها، طبقه‌بندی و نسبیت آن‌ها، به سؤالی پاسخ دهد؛ هدف مقاله، پاسخ به این سؤال است که نقش طراحان صنعتی در صنعت لاکچری چیست و نگاه از زاویۀ طراحی چه اثری بر استراتژی‌های طراحی دارد. طبق نتایج این مرور نظام‌مند، طراحان می‌تواند در حوزه‌های مختلف مرتبط با لاکچری فعالیت کنند؛ ازجمله تعیین و پیشنهاد استراتژی‌های طراحی؛ شامل تعیین حوزۀ مشخص لاکچری، بررسی سبک زندگی و الگوی مصرفی کاربران، توجه به ترندها، قواعد طراحی هوشمندانه و بهره‌برداری مناسب از ابزار برندینگ. باید اضافه کرد شناخت ترندهای دهۀ اخیر حاکم بر صنعت پیچیدۀ لاکچری؛ ازجمله سفارشی‌سازی، تجربۀ لاکچری، پایداری، تمایل به هنری شدن و آنلاین شدن، می‌تواند در طراحی استراتژی‌های کارآمد برای طراحی محصولات لاکچری کارگشا باشد. پارادوکسی که صنعت لاکچری با آن روبه‌روست این است که از یک‌سو باید پیوند احساسی قوی با مشتریان و خواسته‌هایشان برقرار کند و ازسویی‌دیگر، هم‌زمان به‌عنوان یک کسب‌وکار پیچیده مدیریت شود. نقش کلیدی طراحان در تعیین و جهت‌دهی به استراتژی‌های طراحی برندهای لاکچری، نشان‌دهندۀ نیاز به یگانگی بین مهارت‌های طراحی با مهارت‌های مدیریتی است.