تخمین قدرت بازاری و مقیاس تولید در صنعت نساجی ایران براساس رویکرد معادلات ساختاری

Abstract

هدف محوری این مقاله تخمین قدرت بازاری بر اساس الگوی تغییرات حدسی با استفاده از معادلات ساختاری در صنعت نساجی ایران است. برای این منظور 9 صنعت فعال زیرمجموعة صنعت نساجی بر اساس کد چهار رقمی ISIC طی سال‌های 1387-1375، بررسی شده و از داده‌های پانل برای تخمین مدل استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که قدرت بازاری در 6 صنعت زیرمجموعة صنعت نساجی معنادار است. به گونه‌ای که بیشترین ضریب تبانی مربوط به "صنعت آماده‌سازی و ریسندگی الیاف" و کمترین آن مربوط به "صنعت تولید گلیم و زیلو" است. همچنین نتایج پژوهش نشان می‌دهد که اندازة اقتصادی همة صنایع مورد بررسی معنادار است و بیشترین اندازة اقتصادی مربوط به صنعت تولید قالی و قالیچه و کمترین آن مربوط به صنعت جوراب بافی است.