بررسی شاخص‌های فقر در مناطق شهری استان خراسان رضوی (1391-1385)

Abstract

یکی از مهمترین مباحث توسعه مسأله فقر و مبارزه با آن می‌باشد، به گونه‌ای که اگر کشوری در مسیر از بین بردن یا کاهش فقر نباشد، در مسیر توسعه نیز نخواهد بود. به همین دلیل از اساسی ترین دغدغه‌های دولت‌ها، آگاهی از میزان فقر و نابرابری در جامعه برای انجام اقدامات لازم جهت بهبود وضعیت فقر و توزیع درآمد می‌باشد. در این راستا تعیین خط فقر و شاخص‌های اندازه‌گیری آن بسیار مهم می‌باشد. در این پژوهش با هدف بررسی وضعیت فقر و توزیع درآمد، خط فقر نسبی و شاخص‌های اندازه‌گیری آن در مناطق شهری استان خراسان رضوی محاسبه و در سالهای 91-1385 مقایسه گردیده است. یافته‌های پژوهش براساس روش 50 و 66 درصد میانه و میانگین هزینه‌های خانوار نشان دهنده افزایش سطح خط فقر نسبی در طول سال‌های مورد مطالعه می‌باشد ولی محاسبه شاخص‌های "سن"، "نسبت سرشمار"، "کاکوانی" و شاخص " فاستر، گریر، توربک" حاکی از بهبود وضعیت فقر نسبی در دوره زمانی مذکور می‌باشد. همچنین مقایسه یارانه‌های نقدی پرداخت شده براساس طرح هدفمندی یارانه‌ها با اعداد محاسبه شده برای یارانه نقدی مورد نیاز برای از بین بردن فقر نسبی مشخص می‌سازد، با بدست آوردن اطلاعات خانوارهای فقیر، از بین بردن فقر نسبی امکان پذیر است.