مدیریت و برنامه ریزی محیط زیست از دیدگاه برنامه چهارم توسعه

Abstract

چکیده<br />رشد و توسعه پایدار فعالی تهای بشر، متأثر از میزان پایداری در سیست مهای<br />زیس تمحیطی ، اقتصادی و اجتماعی می باشد. امروزه برنامه ریزی جهت<br />بهر هبرداری از منابع برای نیل به توسعه پایدا ر، به عنوان یکی از مهمترین<br />مسائل اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی بشر تبدیل شده است. در<br />صورت عدم توجه به این اصل، ذخایر طبیع ی، زیستگا ههای حیا توحش<br />و میرا ثهای فرهنگی که متعلق به جامعه و تمامی نس لها بوده نابود<br />خواهد شد. از اینرو ایجاد تمهیدات لازم به منظور برقراری تعادل میان<br />نیازهای امروز و حفظ ذخایر ملی از وظایف مهم مسئولان به ویژه دولت<br />ومجلس م یباشد. از همین رو استقرار توسعه پایدار در کشور نیازمند تدوین<br />و اجرای قانون برنام ههای توسعه می باشد. قوانین برنامه ا ی، چارچو بها و<br />نظام سامان یافته توسعه همه جانبه یک کشور را معین میک‌ند که در قالب<br />آن سیاست های کلی و استراتژیک پذیرفته شده پدیدار م یگردد.<br />با بررسی قوانین برنامه چهارم توسعه و مقایسه آن با برنام ههای عمرانی<br />گذشت ه، جایگاه محی طزیست سیر صعودی داشته است. در حقیقت، قانون<br />برنامه چهارم توسعه در راستای تحقق توسعه پایدار در کشور و رعایت<br />چارچو بهای مقرر در اصل پنجاهم قانون اساسی سعی کرده است تا روند<br />توسعه به ویژه توسعه اقتصادی و صنعتی کشور را با ضروریات زیس تمحیطی<br />تطبیق داده تا از توسعه ناپایدار ممانعت به عمل آورد.<br />در برنامه چهارم توسعه ، یکی از محورهای شش گانه به نام حفاظت<br />محیط زیس ت، آمایش سرزمین و توازن منطق های بوده و درمجموع 15 ماده<br />از 161 ماده قانون برنامه چهارم به محی طزیست اختصاص یافته و در کنار<br />آن نیز در 14 ماده دیگر ضرورت رعایت مسائل زیس تمحیطی مورد توجه<br />قرار گرفته است. روند طی شده بیانگر حرکت در مسیری نسبتاً موفق در<br />زمینه لحاظ نمودن ملاحظات زیست محیطی با برنام ههای توسعه ای جهت<br />دستیابی به توسعه پایدار می باشد که موفقیت قطعی این برنام هها منوط به<br />اجرای کامل آن خواهد بود.<br /><br />