استفاده از تئوری آنتروپی و آزمون گاما در تعیین متغیر‌های ورودی برای تخمین تبخیر روزانه (مطالعۀ موردی: ایستگاه ‏های سینوپتیک رشت، بندرانزلی و آستارا)

Abstract

در این تحقیق قابلیت تئوری آنتروپی و آزمون گاما برای تعیین ورودی مدل‏های شبکۀ عصبی مصنوعی و ماشین بردار پشتیبان به منظور تخمین تبخیر ایستگاه‌های سینوپتیک رشت، آستارا و بندر انزلی در استان گیلان بررسی شده است. با توجه به نتایج پژوهش، برای ایستگاه‌های سینوپتیک رشت، آستارا و انزلی، تئوری آنتروپی وجود همۀ متغیرها را در مدل‏سازی مؤثر تشخیص داده است. آزمون گاما برای ایستگاه رشت دو متغیر رطوبت حداکثر و رطوبت متوسط، برای ایستگاه انزلی سه متغیر دمای حداقل، دمای متوسط و رطوبت متوسط و برای ایستگاه آستارا یک متغیر سرعت باد را از ترکیب بهینه خارج کرد. بنا بر نتایج، عملکرد هر دو مدل شبکۀ عصبی مصنوعی و ماشین بردار پشتیبان در هر دو بخش قابل قبول بوده است. در تعیین تک‌ورودی در ایستگاه رشت روش تئوری آنتروپی و در ایستگاه انزلی روش آزمون گاما بهتر عمل کرده‏اند. برای ایستگاه آستارا هر دو روش عملکرد مناسبی داشته‏اند. به طور کلی، با توجه به نتایج می‏توان گفت که تئوری آنتروپی نسبت به آزمون گاما عملکرد قوی‏تری داشته است.