تأثیر بسترهای کشت و همزیستی قارچ‌ریشه‌های آربوسکولار بر رشد و استقرار پایه‌های سیب ریزازدیادی‌شده MM106

Abstract

ریزازدیادی یکی از روش‌های رایج افزایش کلون‌های سیب است. اما بقاء کم و رشد ضعیف این گیاهان پس از انتقال، استفادۀ گسترده از این روش را محدود می‌کند. میزان موفقیت این روش می‌تواند با استفاده از عامل‌های زیستی مانند همزیستی با قارچ­ریشۀ آربوسکولار افزایش یابد. در این پژوهش تأثیر همزیستی قارچ­ریشه و نوع بستر کشت بر رشد، استقرار بهتر پایه‌های سیب MM106 و کاهش تلفات گیاهان ریزازدیادی‌شده در مرحلۀ سازگاری بررسی شد. این پژوهش در شرایط گلخانه به­صورت فاکتوریل با دو عامل قارچ­ریشه در چهار سطح (<em>Glomus inrtraradices</em>، <em>Glomus mosseae</em>،<em> G .mosseae </em>+ <em>G. intraradices</em> و شاهد) و بستر کشت در سه سطح (پیت‌ماس، پرلیت و مخلوطی از هر دو) در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. پس از پانزده هفته برخی ویژگی‌ها ارزیابی شد. نتایج نشان داد که همزیستی با قارچ‌ریشه و به‌ویژه گونۀ <em> Glomus inrtraradic</em> ارتفاع، شمار برگ، وزن‌ تر و خشک ‌ریشه، سبزینگی و عناصر فسفر، روی و آهن را افزایش داد. به‌طوری‌که ارتفاع و وزن تر ریشه در گیاهان تلقیح‌شده با <em>Glomus inrtraradices</em> به ترتیب 63/1 و 91/1 برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش داشت و نیز بیشترین میزان ویژگی‌های اندازه‌گیری‌شده (به‌جز سطح برگ) در همزیستی قارچ‌ریشه و بستر پیت‌‌ماس مشاهده شد.