تأثیر 24- اپی براسینولید بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژی و عملکرد گشنیز (Coriandrum sativum L.) در شرایط تنش خشکی

Abstract

این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر تنش خشکی و کاربرد 24-اپی براسینولید بر ویژگی‌های فیزیولوژی و پاداکسندگی (آنتی‌اکسیدانی) گیاه دارویی گشنیز، به‌صورت کرت‌های خردشده بر پایۀ بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان جیرفت اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تنش خشکی به‌صورت آبیاری با تنش ملایم (در پتانسیل ماتریک 2- بار)، آبیاری با تنش متوسط (در پتانسیل ماتریک 5/3- بار) و آبیاری با تنش شدید (در پتانسیل ماتریک 5/4- بار) به‌عنوان عامل اصلی و غلظت‌های 0، 5/0 و 1 میکرومولار 24- اپی براسینولید به‌صورت محلول‌پاشی برگی به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج بررسی‌ها نشان داد، با توجه به معنی‌دار شدن تأثیر سطوح تنش خشکی، بیشترین درصد رطوبت نسبی، میزان سبزینه (کلروفیل)ها، کاروتنوییدها و محتوای پروتئین‌های محلول برگ‌ها در تیمار سطح خشکی ملایم (2- بار) و بیشترین درصد نشت یونی و میزان قندهای احیا در سطح شدید تنش خشکی (5/4- بار) به دست آمد. همچنین تأثیر محلول‌پاشی با 24-اپی براسینولید بر درصد نشت یونی و میزان پروتئین‌های محلول معنی‌دار شد. کمترین درصد نشت یونی و بیشترین میزان پروتئین‌های محلول در گیاهان تحت تیمار 1 میکرومولار براسینولید به‌دست‌آمده است. همچنین اثر متقابل تنش خشکی و محلول‌پاشی نیز بر عملکرد رویشی گشنیز معنی‌دار است. بیشترین میانگین عملکرد رویشی در گیاهان تحت تیمار خشکی خفیف 2- بار و در هر سه غلظت براسینولید به‌دست‌آمده که البته تفاوت معنی‌داری با میانگین به‌دست‌آمده در گیاهان تیمارشده با غلظت 5/0 میکرومولار براسینولید در شرایط تنش سطح متوسط (5/3- بار) نداشت.