اثر زمان و میزان کاربرد ترکیب کودی (نیتروژن، روی و بُر) و مولیبدن بر درصد ساچمه‌ای‌شدن، تشکیل میوه و ویژگی‌های کیفی میوة انگور رقم‌سیاه سمرقندی

Abstract

رقم‌سیاه سمرقندی یکی از رقم‌های مهم انگور در استان فارس است. از مشکلات این رقم تولید خوشه‌های تنک با حبه‌های کوچک و هم‌زمان نرسیدن حبه‌ها است. این پژوهش با استفاده از آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سال 1387 و 1388 طی دو سال متوالی انجام شد. در این پژوهش از ترکیب کودی (اوره، سولفات‌روی، اسید‌بوریک به‌ترتیب 4، 3، 1 گرم در لیتر) و مولیبدات سدیم 0، 5/0، 1 و 5/1 گرم در لیتر در شروع دورة رشد (قبل از گلدهی) و در زمان شکوفایی گل به صورت محلول‌پاشی استفاده شد. میزان عملکرد، درصد ساچمه‌ای‌شدن ویتامین ث، اسید کل، درصد مواد جامد محلول، میزان کلروفیل، طول شاخه و سطح برگ ارزیابی شد. نتایج نشان داد که عملکرد با محلول‌پاشی ترکیب کودی (اوره، سولفات روی، اسید‌بوریک به ترتیب 4، 3،‌ 1 گرم در لیتر) و با افزایش سطوح مولیبدن که در زمان گلدهی محلول‌پاشی شده بودند افزایش یافت. بیشترین درصد ساچمه‌ای‌شدن (شات‌بری) در تیمار بدون مولیبدن و بدون تیمار کودی و کمترین میزان در تیمار مولیبدن 5/0‌گرم در لیتر که با تیمار کودی محلول‌پاشی شده بودند اندازه‌گیری شد. بیشترین میزان سطح برگ و طول شاخه در تیمار شاهد مولیبدن به دست آمد که نسبت به تیمار‌های مولیبدن 1 گرم در لیتر افزایش معنا‌داری را نشان داد. غلظت‌های پایین مولیبدن سبب افزایش ویتامین ث شد. به‌طور‌کلی، محلول‌پاشی ترکیب کودی همراه با سطوح مختلف مولیبدن در زمان گلدهی اثر مثبتی بر رشد، عملکرد و کاهش عارضة حبة ساچمه‌ای داشت.