تأثیر سیلیکات پتاسیم بر کاهش تجمع بُر و آسیب‌های اکسایشی در انگور بیدانۀ سفید در شرایط تنش سمیت بُر

Abstract

تنش ناشی از سمیت بُر از مهم­ترین اختلال‌ها در نواحی خشک و نیمه‌خشک به شمار می‌آید. تیمار سیلیسیم یکی از روش‌های افزایش مقاومت گیاهان به تنش­های غیرزنده است. برای ارزیابی تأثیر سیلیسیم بر کاهش سمیت بُر در انگور بیدانۀ سفید، آزمایشی با سه سطح بُر (2/0، 15 و 30 میلی­گرم در لیتر) و سه سطح سیلیکات پتاسیم (0، 50 و 100 میلی­گرم در لیتر) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. سه ماه پس از اعمال تیمارها، میزان تجمع بُر، محتوای نسبی آب برگ، نشت یونی، پرولین، مالون دی آلدهید، قند و پروتئین محلول و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد، با افزایش غلظت بُر در محلول غذایی، میزان تجمع بُر، نشت یونی، محتوای پرولین، مالون دی آلدهید و پروتئین محلول برگ افزایش و محتوای نسبی آب برگ و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز کاهش یافت. کاربرد سیلیکات پتاسیم به‌طور معنی­داری میزان تجمع بُر، مالون دی آلدهید و نشت یونی در برگ را کاهش و فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز و محتوای نسبی آب برگ را افزایش داد. تیمارها تأثیر معنی­داری بر محتوای قندهای محلول نداشتند. در تنش 30 میلی‌گرم در لیتر بُر، با کاربرد 100 میلی­گرم در لیتر سیلیکات پتاسیم میزان تجمع بُر 33 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن خشک برگ کاهش یافت. نتایج نشان داد، تیمار سیلیکات پتاسیم با کاهش تجمع بُر در برگ­ها، تنش‌های اکسایشی (اکسیداتیو) ناشی از سمیت بُر را در نهال‌های انگور بیدانۀ سفید تعدیل می­ کند.