بررسی تأثیر تاریخ انتقال نشاء و سوخچه بر زودرسی و برخی از صفات جمعیت‌های پیاز در استان خوزستان

Abstract

به‌منظور بررسی تأثیر تاریخ انتقال نشاء و سوخچه بر زودرس کردن جمعیت­های پیاز این آزمایش به مدت یک سال زراعی (93-1392) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان در استان خوزستان و کشتزارهای شهرستان باغ­ملک انجام گرفت. این پژوهش به­صورت آزمایش اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل نوع افزونه¹: نشاء و سوخچه و چهار جمعیت شامل پیاز اصلاح‌شدۀ بهبهان، تودۀ محلی رامهرمز، رقم‌های پریماورا و تگزاس ارلی­گرانو و سه تاریخ انتقال اول و پانزده مهر و اول آبان به‌صورت فاکتوریل در کرت‌های فرعی در نظر گرفته شدند. به‌منظور تولید سوخچه، بذرها در اوایل فروردین‌ماه با تراکم 12-10 گرم در کرت­هایی به ابعاد 1 مترمربع در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان کشت شدند. برای تولید نشاء، بذرها در تاریخ­های اول و پانزدهم مرداد و اول شهریور در شهرستان باغ‌ملک در خزانه کشت شدند. رقم پری ماورا در افزایش با هر دو افزونه بیشترین عملکرد کل و قابل‌فروش را تولید کرد. عملکرد کل و قابل­فروش در افزایش با سوخچه از افزایش با نشاء در سطح معنی‌دار 1درصد بیشتر بود. با به تأخیر افتادن تاریخ انتقال از اول مهرماه، درصد زودبالغی (بولتینگ) و دوقلویی سوخ کاهش ولی عملکرد قابل‌فروش سوخ افزایش یافت. بنا بر نتایج این بررسی برای زودرس کردن پیاز در استان خوزستان کاشت سوخچه­های رقم پریماورا در تاریخ انتقال پانزدهم مهر با عملکرد قابل­فروش 34/46 تن در هکتار توصیه می­شود.