نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبرجی, نفیسهfa_IR
dc.contributor.authorحسن پور اصیل, معظمfa_IR
dc.contributor.authorصبوری, عاطفهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-01T22:29:41Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-22T22:29:41Z
dc.date.available1399-08-01T22:29:41Zfa_IR
dc.date.available2020-10-22T22:29:41Z
dc.date.issued2016-05-21en_US
dc.date.issued1395-03-01fa_IR
dc.date.submitted2014-06-29en_US
dc.date.submitted1393-04-08fa_IR
dc.identifier.citationبرجی, نفیسه, حسن پور اصیل, معظم, صبوری, عاطفه. (1395). تأثیر اسل، ساکارز و اسانس آویشن باغی (Thymus vulgaris) بر ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل‌ شاخه بریدنی مریم (Polianthes tuberosa L.). علوم باغبانی ایران, 47(1), 93-103. doi: 10.22059/ijhs.2016.58215fa_IR
dc.identifier.issn2008-482X
dc.identifier.issn2423-7930
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/ijhs.2016.58215
dc.identifier.urihttps://ijhs.ut.ac.ir/article_58215.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/466530
dc.description.abstractدر این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر به­عنوان تیمار شاهد، اتانول 3درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی­گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر و برای شماری از شاخه­های گل نیز تیمار ضربانی با ساکارز 5درصد در 24 ساعت اول و قرار دادن شاخه­های گل­ تیمارشده با ساکارز در سه غلظت یادشدۀ اسانس آویشن باغی و اسل، در 24 ساعت دوم بودند. نتایج مقایسۀ میانگین­ها نشان داد تیمار گل­ها با غلظت­های 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر اسل، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل­ها به ترتیب به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظت­های 75، 100 و 50 میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در این تیمارها وزن­تر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و سبزینه (کلروفیل) نسبت به دیگر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز در طی دورۀ پس از برداشت در گل­های تیمارشده با غلظت­های 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر اسل و غلظت­های 75، 100 و 50 میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری گل­های شاخه بریدنی مریم رقم دابل شدند.fa_IR
dc.format.extent502
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherUniversity of Tehranen_US
dc.relation.ispartofعلوم باغبانی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Horticultural Scienceen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/ijhs.2016.58215
dc.subjectآنزیم پراکسیدازfa_IR
dc.subjectباز شدن گلچه‌هاfa_IR
dc.subjectبنزیل آدنینfa_IR
dc.subjectروغن‌های ضروریfa_IR
dc.subjectگل مریمfa_IR
dc.subjectمالون‌دی‌آلدئیدfa_IR
dc.subjectعلوم گیاهان زینتیfa_IR
dc.titleتأثیر اسل، ساکارز و اسانس آویشن باغی (Thymus vulgaris) بر ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل‌ شاخه بریدنی مریم (Polianthes tuberosa L.)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله کاملfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکدۀ علوم کشاورزی، دانشگاه گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، دانشکدۀ علوم کشاورزی، دانشگاه گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، دانشکدۀ علوم کشاورزی، دانشگاه گیلانfa_IR
dc.citation.volume47
dc.citation.issue1
dc.citation.spage93
dc.citation.epage103
nlai.contributor.orcid0000-0002-1974-3299


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد