تأثیر اسل، ساکارز و اسانس آویشن باغی (Thymus vulgaris) بر ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل‌ شاخه بریدنی مریم (Polianthes tuberosa L.)

Abstract

در این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر به­عنوان تیمار شاهد، اتانول 3درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی­گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر و برای شماری از شاخه­های گل نیز تیمار ضربانی با ساکارز 5درصد در 24 ساعت اول و قرار دادن شاخه­های گل­ تیمارشده با ساکارز در سه غلظت یادشدۀ اسانس آویشن باغی و اسل، در 24 ساعت دوم بودند. نتایج مقایسۀ میانگین­ها نشان داد تیمار گل­ها با غلظت­های 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر اسل، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل­ها به ترتیب به مدت 33/7، 67/6 و 67/5 روز داشتند. در غلظت­های 75، 100 و 50 میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 33/4، 67/3 و 33/3 روز افزایش یافت. در این تیمارها وزن­تر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و سبزینه (کلروفیل) نسبت به دیگر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز در طی دورۀ پس از برداشت در گل­های تیمارشده با غلظت­های 25، 50 و 75 میلی­گرم در لیتر اسل و غلظت­های 75، 100 و 50 میلی­گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری گل­های شاخه بریدنی مریم رقم دابل شدند.