تاثیر ازت، فسفر و پتاس بر باروری گیاه دارویی ماریتیغال (Silybum marianum cv.Budakalazi) در منطقه پیکان شهر

Abstract

ماریتیغال (Silybum marianum L.) گیاهی است مرتعی، دارویی که در نقاط مختلف کشور ایران به صورت خودرو می روید. این تحقیق در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرار انجام شد. در این مطالعه تاثیر سه نسبت مختلف نیتروژن، فسفر و پتاس به مقادیر 0K 0P 0N، 50K100P100N ، 100K150P150N و 150K200P200N کیلوگرم در هکتار و تیمار شاهد (بدون مصرف کود) مورد مطالعه قرار گرفت. متغیرهایی نظیر ارتفاع ساقه، تعداد کاپیتول در بوته، قطر کاپیتول، تعداد دانه در کاپیتول، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در هکتار مورد اندازه‌گیری قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد که نسبت‌های مختلف NPK تاثیر معنی‌داری بر ارتفاع بوته، تعداد بذر در کاپیتول و عملکرد بذر در هکتار دارد. حداکثر ارتفاع (81/107 سانتی‌متر) مربوط به تیمار 150K200P200N، بیشترین تعداد بذر در کاپیتول (08/223) مربوط به تیمار100K150P150N و بیشترین عملکرد بذر (6/3 تن در هکتار) از تیمار 50K100P100N بدست آمد. مقدار کل سیلیمارین و سیلی بین با افزایش مصرف کود کاهش نشان داد. بطوریکه با افزایش مصرف مقادیر NPK (تیمار 100K200P200N) سبب تحریک رشد رویشی گردیده و میزان تولید سیلی مارین و سیلی بین را کاهش داد. این در حالی است که عدم مصرف کود (تیمار شاهد) در مقایسه با تیمار 150K200P200N به میزان 57/20 درصد سبب افزایش مقدار کل سیلیمارین گردید. در بین تیمارهای کودی تیمار 100K150P150N دارای بیشترین درصد سیلی بین موجود در سیلی مارین بود این در حالی است که در تیمار شاهد با وجود آنکه میزان کل سیلی مارین با تیمار100K150P150N و 50K100P100N در یک سطح قرار داشت اما میزان سیلی بین در سیلی مارین تا حد صفر کاهش یافت. بنابراین با توجه به نتایج این تحق‍‍‍یق بهترین نسبت کودی از لحاظ عملکرد بذر، عملکرد سیلی مارین و سیلی بین در رقم بوداکالازی و در منطقه پیکان شهر نسبت کودی 50K100P100N توص‍‍‍یه م‍‍‍ی‌شود.