هماهنگی یک زنجیرۀ تأمین دو سطحی با استفاده از قرارداد بیمه، تحت شرایط برگشت کالا از مشتری و تقاضای دو پریودی

Abstract

یک روش مؤثر برای بهبود عملکرد زنجیرۀ تأمین، ایجاد هماهنگی بین اعضای زنجیرۀ تأمین است. این نوشتار موضوع هماهنگی زنجیرۀ تأمین را با استفاده از قرارداد بیمه بررسی می‌کند. یک تولید‌کننده و یک خرده‌فروش، زنجیرۀ تأمین را شکل می‎دهند که خرده‌فروش با تقاضای احتمالی و برگشت کالا از مشتری روبه‎روست. پذیرش کالای برگشتی از ویژگی‎های بازار رقابتی امروز است و موضوع هماهنگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این نوشتار، پارامترهای قراردادی و قیمت فروش کالای تولید‌کننده برای رسیدن به هماهنگی کامل و وضعیت برد ـ برد برای هر دو عضو زنجیرۀ تأمین، تعیین می‌شود. در این پژوهش قرارداد بیمه با قرارداد به‎اشتراک‌گذاری درآمد مقایسه می‌شود. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، به‎ازای هر قرارداد به‎اشتراک‌گذاری درآمد، یک قرارداد بیمه را می‎توان تعریف کرد و در صورت انتخاب صحیح پارامترهای قراردادی، سود مورد انتظار تولید‌کننده با قرارداد بیمه نسبت به قرارداد به‎اشتراک‌گذاری بهبود پیدا می‌کند.