اثر گیاه پوششی گل عسل بر کارایی زنبور Trichogramma cacoeciae

Abstract

تامین منابع غذایی کمکی می‌تواند باعث افزایش طول‌عمر و باروری دشمنان طبیعی گردد. کاشت گیاهان پوششی گل‌دار در کنار محصول اصلی یکی از روش‌های تامین منابع غذایی کمکی مانند شهد و گرده برای دشمنان‌طبیعی است. در این پژوهش اثر گیاه پوششی گل‌دار گل‌عسل (Alyssum maritimum)‌ بر کارایی زنبور Trichogramma cacoeciae در آزمایشگاه، گلخانه و باغ سیب بررسی شد. طول‌عمر و باروری زنبور T. cacoeciaدر حضور گل گیاه گل‌عسل در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافت (به ترتیب 055/0±6/9 و 371/0 ± 3/3 روز؛ 547/0 ± 7/ 50 و89/3 ± 28 تخم سیاه شده). حضور گیاه کامل گل‌عسل در قفس، طول‌عمر (166/0 ± 5/12 روز) و میزان پارازیتیسم (415/1 ± 8/377 تخم سیاه شده) زنبور در تخم‌های تله در گلخانه را نیز افزایش داد. پارازیتیسم زنبور T. cacoeciaدر حضور گیاه گل‌عسل در باغ سیب، پنج روز و در تیمار شاهد تنها در روز اول پس از رهاسازی ثبت شد. همچنین میزان پارازیتیسم زنبور در حضور گیاه گل‌عسل (5/16 %) به طور معنی‌داری بیشتر از میزان پارازیتیسم آن در غیاب آن (23/6 % در تیمار شاهد) بود. این آزمایش‌ها نشان داد شهد گیاه گل‌عسل به لحاظ کیفی برای زنبور پارازیتویید T. cacoeciae مناسب است و این زنبور توانایی استفاده از شهد گل‌عسل را دارد. بنظر می‌رسد، کاشت گیاه گل‌عسل در اکوسیستم‌های باغی با تامین منابع انرژی –شهد و گرده– می‌تواند کارایی عامل بیولوژیک را افزایش و در نتیجه احتمال موفقیت روش‌های کنترل بیولوژیک را ارتقا دهد.