کنترل بیولوژیک قارچ Mycogone perniciosa عامل بیماری حباب‌تر قارچ خوراکی با استفاده از چند گونه مخمر در شرایط آزمایشگاه و گلخانه

Abstract

در پژوهش حاضر تاثیر گونه‌های مخمر S. cervisiae، R. mucilaginosa، P. jadini و P. fermentans در شرایط آزمایشگاهی بر روی قارچ مایکوگون و بیماری حباب تر بررسی گردید. برای این منظور مکانیسم‌های آنتاگونیستی در شرایط آزمایشگاهی با سه روش کشت متقابل، ترکیبات فرار و غیر فرار برای بیمارگر و میزبان بطور جداگانه انجام شد. در آزمون کشت متقابل هر چهار مخمر توانایی محدود کردن و رقابت با بیمارگر را داشتند ولی مخمرهای S. cervisiae، P. jadini و P. fermentans که کمترین شاخص انتخابی را نسبت به شاهد داشتند موثرترین مخمرها در کنترل بیماری حباب تر بودند. ترکیبات فرار هر چهار مخمر باعث کنترل بیمارگر شد و تمام آنها کمترین شاخص انتخابی را نسبت به شاهد داشتند و در کنترل بیماری حباب تر موثر بودند. تأثیر ترکیبات غیر فرار مخمرهای P. fermantans، P. jadini و R. mucilaginosa جهت بازدارندگی از رشد بیمارگر در انتهای آزمایش بیشتر بود ولی با لحاظ تمام نوبت‌های آماربرداری هر چهار مخمر کمترین شاخص انتخابی را نسبت به شاهد داشتند. در شرایط گلخانه نیز تأثیر گونه های مخمر بر کنترل بیماری با بررسی وزن تر کلاهک انجام شد. در شرایط گلخانه مشخص شد بیشترین وزن تر و تعداد قارچ در برداشت اول و دوم مربوط به تیمارهای بدون بیمارگر بود. همچنین در تیمارهای آلوده تأثیر مخمرهای S. cervisiae و P. jadinii در حفظ وزن تر و تعداد قارچ برداشت اول و دوم بیشتر از بقیه بود. در مجموع استفاده از دو گونه مخمر S. cervisiae و P. jadinii جهت مدیریت بیماری پیشنهاد می‌شود.