سازوکار تحمل تنش خشکی پایه GF677 (هیبرید هلو و بادام) در شرایط درون‌شیشه‌ای

Abstract

<strong>سازوکار تحمل تنش خشکی پایة GF677، هیبرید هلو و بادام (<em>Prunus persica </em>× <em>Prunus amygdalus</em>) در شرایط درون‌شیشه‌‌ای بررسی شد. گیاهچه‌های پایة GF677 به محیط کشت پرآوری جامد موراشیگ و اسکوگ (MS) حاوی 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل‌آدنین (BA) و 1/0 میلی‌گرم در لیتر نفتالین استیک اسید (NAA) در چهار سطح خشکی صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی‌اتیلن گلیکول 6000 (به ترتیب، معادل پتانسیل اسمزی صفر، 2/0-، 4/0- و 6/0- مگاپاسکال) واکشت شد. بعد از گذشت شش هفته نتایج نشان داد تنش خشکی القاشده اثر معناداری بر پارامترهای اندازه‌گیری شده داشت. با افزایش سطوح خشکی در محیط کشت، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانت (کاتالاز و پراکسیداز)، مقدار پروتئین کل و مقدار پرولین به طور معناداری افزایش یافت، در حالی که قندهای محلول افزایش غیرمعناداری در سطوح مختلف خشکی داشتند. از نتایج حاصل می‌توان چنین استنباط کرد که مهم‌ترین سازوکار تحمل به تنش خشکی پایة GF677 در شرایط درون‌شیشه‌‌ای، به‌کارگیری سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانتی، افزایش سنتز پروتئین (افزایش بیان ژن‌ها) و تجمع پرولین است. تنظیم اسمزی با قندهای محلول اهمیت کمتری دارد. </strong>