تأثیر تغذیه روی بر کاهش خسارت اکسیداتیو ناشی از تنش شوری در دو رقم زیتون

Abstract

<strong>از اثرهای مخرب شوری، افزایش رادیکال­های آزاد در سلول­های ریشه و در نتیجه افزایش نشت یونی در این سلول­هاست. به منظور بررسی تاثیرعنصرروی بر برخی آنزیم های مهارکننده­ی رادیکال­های آزاد (کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز) و کاهش صدمات ناشی از تنش شوری حاصل از کلرید سدیم در دو رقم زیتون (^,فرانتویو^، و ^,کنسروالیا^،) آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. در این آزمایش نهال­های یک ساله دو رقم زیتون به مدت 8 هفته در معرض چهار سطح شوری صفر، 40، 80 و 120 میلی مولار کلرید سدیم و سه غلظت صفر، یک و پنج میکرومولار روی از منبع سولفات روی (ZnSO₄.7H₂O) قرار گرفتند. نتایج نشان داد اگرچه با افزایش سطوح شوری، نشت یونی پتاسیم و روی در ریشه و فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در برگ افزایش یافت اما با افزایش سطوح روی، نشت یونی پتاسیم و روی کاهش یافته، اگرچه فعالیت آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز افزایش یافت. نتایج نشان داد که بافت ریشه رقم ^,فرانتویو^، در مقایسه با رقم ^,کنسروالیا^، غلظت گروه های سولفهیدریل بیشتر و نیز نشت یون های پتاسیم و روی کمتری دارد. برهمین اساس، رقم ^,فرانتویو^، در مقایسه با رقم ^,کنسروالیا^، در برابر تنش اکسیداتیو حاصل از تنش شوری متحمل­تراست.</strong>