مطالعه اثرات محافظتی ورزش منظم هوازی بر آسیب ایسکمی ـ بازخونرسانی قلب در موش صحرایی

Abstract

آسیب ایسکمی-بازخونرسانی (I/R) قلب یکی از مهم­ترین مشکلات قلبی-عروقی می­باشد. هدف این مطالعه ارزیابی اثرات محافظتی ورزش هوازی کوتاه­­مدت و منظم فزاینده درازمدت در برابر آسیب ایسکمی-بازخونرسانی قلب در موش صحرایی می­باشد. بدین منظور، 40 سر موش صحرایی نر ویستار به­طور تصادفی به چهار گروه برابر شامل گروه­های شاهد، I/R، I/R با دو هفته ورزش هوازی­ و I/R با هشت هفته ورزش منظم و فزاینده هوازی­، تقسیم شدند. تمرین هوازی، هفته­ای پنج جلسه دویدن روی تریدمیل با سرعت 25-10 متر/دقیقه به مدت 30-10 دقیقه با شیب 5 درجه انجام شد. برای ایجاد I/R، رگ کرونری چپ پائین­رو توسط کلمپ مسدود و بعد از 30 دقیقه کلمپ­ها باز و به مدت 2 ساعت خونرسانی مجدداً برقرار گردید. نمونه خون جهت اندازه­گیری بیومارکرهای قلب شامل کراتین کیناز-MB و لاکتات دهیدروژناز اخذ شد. در نهایت موش­ها جهت آسیب­شناسی بافتی و تعیین وضعیت آنتی­اکسیدانی عضله قلب آسان­کُشی شدند. در آسیب شناسی بافتی، عضله قلب گروه I/R دچار تغییرات شدید دژنراتیو و نکروز شده بود. ورزش هوازی کوتاه مدت آسیب بافتی ناشی از ایسکمی-بازخونرسانی را تغییر نداد، در حالی­که ورزش هوازی منظم و فزاینده درازمدت آسیب نکروتیک قلب را کاهش داد. ورزش منظم هوازی درازمدت مقادیر سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز قلب را که در اثر I/R کاهش یافته بود، به­طور معنی­داری (05/0<em>></em><em>p</em>) افزایش و مقدار مالون‌دی­آلدئید را به­طور معنی­داری (05/0<em>></em><em>p</em>) کاهش داد. نتایج نشان داد ورزش منظم و فزاینده هوازی درازمدت، قلب موش­های صحرایی را از آسیب ایسکمی-خونرسانی مجدد محافظت می­کند.