اثر شکل جیره غذایی وسرمای اواسط دوره پرورش بر وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه های گوشتی نر پرورش یافته در ارتفاع پایین

Abstract

هدف از این مطالعه اثر شکل جیره غذایی و سرمای بلند مدت اواسط دوره پرورش بر<br />وقوع سندرم آسیت و پارامترهای مرتبط با آن در جوجه های گوشتی نر پرورش یافته<br />در ارتفاع پایین بود. بدین منظور، تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (نژاد راس<br />308 ) و جنس نر در مزرعه ای واقع در ارتفاع پایین پرورش یافتند. در این بررسی،<br />جوجه ها از روز اول دوره پرورش با توجه به شکل جیره غذایی به شکل تصادفی دردو گروه مساوی (پلیت و آردی) و هر گروه با شش تکرار 30 قطعه ای تقسیم و تا روز<br />21 دوره پرورش از نظر درجه حرارت و رطوبت در شرایط کاملا یکسان پرورش<br />یافتند. بعد از آن، نیمی از جوجه های هر گروه جهت القاء بیشتر آسیت به شکل تجربی<br />در معرض استرس سرما قرار گرفتند، در حالیکه نصف دیگر جوج هها در دمای طبیعی<br />نگهداری شدند. میانگین میزان رشد، مصرف دان، ضریب تبدیل غذایی و تعداد تلفات<br />ناشی از سندرم آسیت ثبت و در پایان هفته ششم نیز به منظور تعیین میزان هماتوکریت<br />سرم خون اخذ گردید. مرگ و میر ناشی از آسیت بطور مشخص در جوجه های گروه<br />آردی کمتر از گروه پلیت بود. ارزیابی پارامترهای رشد مشخص کرد که در خلال دوره زمانی 22-42 روزگی بین گروه های سرما و کنترل از نظر میزان رشد و مصرف دان تفاوت معن یدار وجود داشت، ولی هیچ اثر معنی داری روی میزان ضریب تبدیل<br />غذایی مشاهده نگردید، بطوریکه بیشترین میزان پارامترهای رشد در جوج ههای گروه<br />سرما نسبت به گروه کنترل بدست آمد. میزان هماتوکریت و نسبت های وزن بطن<br />راست به وزن دو بطن و هتروفیل به لنفوسیت در جوجه های گروه پلیت بعد از<br />مواجهه با سرما بطور معنی دار بالاتر ازجوجه های سایرگروه ها بود، اما این پارامترها در<br />جوجه های گروه آردی کمترین میزان را نشان دادند. نتایج این مطالعه نشان داد که<br />جیره آردی می تواند با کاهش مصرف دان بخصوص انرژی دریافتی از طریق پایین<br />بردن سرعت رشد، سبب کاهش فعالیت متابولیک در مراحل بعدی زندگی جوجه های<br />گوشتی شده و به دنبال آن کاهش رخداد آسیت شود.