مکان‌های مقدّس و تأثیر باورعامیانه مسیحیان نسبت به آن‌ها در حملات صلیبی

Abstract

جنگ­های صلیبی که میان پیروان دو ملّت ابراهیمی یعنی اسلام و مسیحیت روی داد، به‌سبب گستره زمانی (1096ـ1291م) و مکانی (سرزمین­هایی از سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا)، و تأثیرات گسترده بر دو طرف جنگ، تا امروز، دارای جایگاه مهمی برای مسلمانان و مسیحیان است. یکی از موضوع‌های مهم، تأثیر «باورهای دینی عامیانه» در این جنگ‌ها است. اعتقاد مسیحیان نسبت به آثار معجزه­آسای «مکان­های مقدس» (مانند آمرزش و شفا)، از باورهای مهم عامیانه در این زمینه است. یکی از انگیزه‌های مسیحیان برای حمله به سرزمین‌های اسلامی، اشتیاق آن‌ها برای زیارت مکان­هایی بود که به باور آنان در «مرکز جهان» قرار داشت و یادآور حکایت‌های کتاب مقدس و جان‌فشانی مسیح و قدّیسان بود، ولی به‌توسط مسلمانان تسخیر شده و مورد بی­حرمتی قرار گرفته بود. بی‌شک اگر جنگ‌های صلیبی در نقطه دیگری روی می­داد، نه انگیزه­ای برای تحمل سختی­های این سفر طاقت‌فرسای جنگی وجود داشت و نه برای تداوم آن. اشاره پاپ در شورای کلرمون هم به‌سبب آگاهی از این جایگاه بوده است. در این مقاله به تأثیر باورهای عامیانه مسیحیان به این مکان‌های مقدس، در جنگ‌های صلیبی پرداخته شده است.