تاریخنگاری در آثار منظومِ دوره سلاطین دهلی (حک:۶۰۲-۹۳۲)

Abstract

پس از شکل‌گیری حکومت سلاطین دهلی، تحولات گوناگون در جنبه­های مختلف حیات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هند شکل گرفت. از جمله این تحولات، رسمیت یافتن زبان فارسی در دربار سلاطین دهلی و نگارش آثار ادبی و تاریخی متعدد به زبان فارسی بود. تاریخنگاری رسمی مسلمانان در هند به زبان فارسی با نگارش <em>تاج المآثر</em> در اوایل سده هفتم هجری آغاز شد و با نگارش آثاری چون <em>طبقات ناصری</em>، <em>تاریخ و فیروزشاهی برنی</em> رونق یافت. در این دوره آثار منظوم متعددی نیز به زبان فارسی به‌توسط برخی از شاعران چون امیر خسرو دهلوی و عصامی به نگارش در آمد که از مهم‌ترین منابع پژوهش درباره تاریخ سلاطین دهلی (در سده هفتم و هشتم هجری)، به شمار می­روند. در نوشتار پیش رو به معرفی این آثار و جایگاه آنها به‌عنوان منبع تاریخی در دوره سلاطین دهلی پرداخته شده است.