راهبرد‌های خروج از بحران تامین خوراک دام و طیور

Abstract

راهبرد‌های خروج از بحران خوراک دام و طیور، در سه دوره کوتاه­مدت، میان‌مدت و بلندمدت قابل تعریف است. راهکارهای کوتاه‌مدت، شامل رفع بحران اقلام پرمصرف خوراک دام(ذرت و سویا)، با توجه به دام هدف است. در زمینه دام(کوچک و بزرگ) با تکیه بر مواردی شامل: اولویت‌‌دهی در مصرف کنجاله‌ در گاوهای پرشیر یا تازه‌زا به جای دام‏های کم­شیر و یا گوسفند، استفاده از خوراک پروتئینی مبتنی بر کود مرغی، استفاده حداکثری از اوره در خوراک دامهای مستعد، سیاست­گذاری در امر واردات و تأکید بر کیفیت و تنوع در اقلام وارداتی، می‏توان بحران کمبود سویا را کاهش داد. از آنجایی که ذرت به­عنوان منبع اصلی انرژی در تغذیه دام و طیور مطرح است، لذا کاهش فشار بر مصرف ذرت در دام، با تکیه بر راهکارهای: کاهش ضایعات در اقلام منابع انرژی(ذرت و جو) تولیدی در کشور، با کاهش دفع آن در فضولات دامی و نظارت دقیق بر ذرت وارداتی، میسر است. راهبرد‏های میان­مدت هزینه­بر هستند، لذا جهت قدم گذاشتن در این مسیر، تامین کافی منابع مالی جایگاه ویژه‏ای دارد. از جمله این راهکارها می‏توان به توجه ویژه به کارخانجات خوراک دام و طیور(نوسازی و بهسازی) اشاره نمود. راهکارهای بلندمدت نیز، مانند راهکارهای میان­مدت، هزینه­بر هستند که این موضوع، حتما باید مورد توجه قرار گیرد. نیز در این باره می­توان به: توجه ویژه به فرآیند مکانیزاسیون در اقلام عمده بقایای زراعی، توجه به بهبود بهره‌وری در واحدهای پرورش دام و به‌ویژه طیور، اشاره نمود. نکته مهم و قابل توجه در خروج از بحران، وجود برنامه‏های منسجم در زمینه‌های ذکرشده و تاکید بر اجرایی‌شدن این پیشنهادات، همگام با یکدیگر است. وجود ستاد واحدی در این زمینه، پیشرفت کار را دوچندان خواهد کرد.