اجرای مدل استدلالی تولمین در حقوق‏

Abstract

اگر منطق صوری و ریاضی حقوق بر آن است که برای یک استدلال معتبر حقوقی باید شکل آن معتبر باشد و آنگاه مهم نیست که چه ماده‌ای در آن ریخته ‌شود، منطق خطابیِ حقوق ماده را بر شکل آن ترجیح می‌دهد. در مدل استدلال خطابی تولمین، اولاً مقبولیت مادۀ هر استدلال وابسته به داوری است که مخاطبان همان حوزه از مقبولیت آن دارند، و ثانیاً صورت استدلال نه همچون منطق صوری ارسطویی دستوری، بلکه توصیفی و برگرفته از شیوۀ استدلالی مرسومی است که مردم در توجیهات روزمرۀ خود به‌کار می‌برند. در این شیوۀ استدلالی در آغاز ادعا و اتهامی وجود دارد که باید برای آن استدلال ‌شود، نه آنکه مقدماتی وجود داشته باشد که ما را در پایان به نتیجه برساند. برای استدلال برای این ادعا داده‌هایی به‌کار می‌روند که به‌منزلۀ امر موضوعی دعوا هستند و سپس توجیهاتی که امر حکمی آن محسوب می‌شوند. همچنین ادعاها به شکلی احتمالی از دل داده‌ها و توصیفات استخراج می‌شوند نه به شکلی ضروری.