نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنوری یوشانلوئی, جعفرfa_IR
dc.contributor.authorبانشی, مجتبیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-01T18:55:44Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-22T18:55:44Z
dc.date.available1399-08-01T18:55:44Zfa_IR
dc.date.available2020-10-22T18:55:44Z
dc.date.issued2017-09-23en_US
dc.date.issued1396-07-01fa_IR
dc.date.submitted2016-10-24en_US
dc.date.submitted1395-08-03fa_IR
dc.identifier.citationنوری یوشانلوئی, جعفر, بانشی, مجتبی. (1396). جایگاه شرکت تک‌عضو در حقوق ایران و اتحادیۀ اروپا. مطالعات حقوق خصوصی, 47(3), 571-587. doi: 10.22059/jlq.2017.63148fa_IR
dc.identifier.issn2588-5618
dc.identifier.issn2588-6622
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jlq.2017.63148
dc.identifier.urihttps://jlq.ut.ac.ir/article_63148.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/456066
dc.description.abstractتشکیل شرکت با عضو واحد با وجود پذیرش در اغلب نظام‌های حقوقی معاصر و مزایایی که همراه دارد، در قوانین ایران پیش‌‌بینی نشده است؛ البته در لایحۀ تجارت مصوب 1391 کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی به امکان تشکیل شرکت با مسئولیت محدود به صورت تک‌عضو در مادۀ 479 اشاره شده است. شرکت تک‌عضو به‌منزلۀ تأسیس حقوقی جدید پس از تصویب دوازدهمین دستورالعمل شمارۀ (667) 21 دسامبر 1989 جامعۀ اروپایی، وارد نظام حقوقی کشورهای عضو جامعۀ اروپا شد. این دستورالعمل مربوط به نسل سوم از دستورالعمل‌‌های راجع به شرکت‌‌هاست؛ دستورالعمل‌های نسل اول و دوم در پی ایجاد سطح بالایی از هماهنگی بین مقررات راجع به شرکت‌ها بودند. انگلستان تحت تأثیر این دستورالعمل در سال 1992 این نهاد را با عنوان «شرکت‌های خصوصی با مسئولیت محدود یک‌نفره» به رسمیت شناخت و با وجود فقدان نص قانونی در زمینۀ شرکت‌ها‌‌ی تک‌عضو در ایران، مسائلی از قبیل ملی یا مصادره‌شدن بعضی از شرکت‌‌ها و تملک تمام سرمایۀ آن‌ها از سوی دولت به‌منزلۀ شخصیت واحد، همچنین تشکیل برخی شرکت‌‌های با عضو واحد در خارج از قلمرو نظام حقوقی ایران که متقاضی ثبت شرکت خود در ایران‌اند، ردپاهایی از شرکت‌‌های تک‌عضو در صحنۀ تجارت ایران مشاهده می‌‌شود. در مقالۀ حاضر در کنار مطالعات تطبیقی به مطالعۀ شرکت با عضو واحد پرداخته و نگاهی بر لایحۀ تجارت مصوب 1391 کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی می‌شود، همچنین تبیین می‌‌شود که امکان تشکیل شرکت با عضو واحد در نظام حقوقی ایران از منظر تحلیلی ممکن و مطلوب خواهد بود.fa_IR
dc.format.extent269
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherUniversity of Tehranen_US
dc.relation.ispartofمطالعات حقوق خصوصیfa_IR
dc.relation.ispartofLaw Quarterlyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jlq.2017.63148
dc.subjectادارۀ شرکتfa_IR
dc.subjectانحلال شرکتfa_IR
dc.subjectتاجرfa_IR
dc.subjectتشکیل شرکتfa_IR
dc.subjectشرکت با عضو واحدfa_IR
dc.titleجایگاه شرکت تک‌عضو در حقوق ایران و اتحادیۀ اروپاfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه حقوق خصوصی دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume47
dc.citation.issue3
dc.citation.spage571
dc.citation.epage587


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد