پاسخ سازه های جداسازی شده با درز لرزه یی ناکافی

Abstract

نوشتار حاضر، به بررسی عملکرد لرزه‌یی سازه‌های جداسازی شده‌یی پرداخته است، که در پی فلسفه‌یی نوین برای طراحی لرزه‌یی کم‌هزینه‌تر، الزامات آیین‌نامه‌یی درز لرزه‌یی مورد نیاز در آنها برآورده نشده است. پاسخ بازه‌ی گسترده‌یی از سازه‌های جداسازی شده و سازه‌های پایه‌گیردار همتای آنها به موجک‌های تحلیلی شتاب پالسی، که بیان‌گر حرکت حوزه‌ی نزدیک گسل است، برای برآورد نیاز لرزه‌یی هنگام برخورد به دیوار یا مانع بازدارنده ارزیابی و سیستم جرم - فنر - میراگر برای شبیه‌سازی برخورد با روش استریومکانیک بکار برده شد. نتایج تحلیل‌های پارامتری نشان می‌دهد که نیاز لرزه‌یی روسازه به دوره‌ی تناوب دیوار بازدارنده، درز لرزه‌یی و ویژگی‌های پالس تحلیلی جنبش زمین وابستگی بسیاری دارد. همچنین با درز لرزه‌یی کمتر از الزامات آیین‌نامه‌یی و انتخاب مناسب ویژگی‌های دینامیکی سامانه‌ی جداسازی شده، سطح عملکرد لرزه‌یی ساختمان‌های مذکور پس از برخورد تقریباً معادل عملکرد سازه‌های پایه گیردار همتای آنهاست و می‌توان با پذیرش خسارت در روسازه پس از برخورد در سطوح خطر بالا، از فروپاشی کلی جلوگیری کرد و خسارت را از لایه‌ی جداگرها به روسازه منتقل کرد.