تعیین نشست‌ تفاضلی مجاز ساختمان‌های قاب خمشی فولادی بر مبنای سطح عملکرد

Abstract

در طراحی روسازه‌ی اغلب ساختمان‌ها، تنش‌های القایی ایجادشده در اثر نشست‌های تفاضلی در نظر گرفته نمی‌شود و تأثیر نشست‌های تفاضلی فقط در تحلیل دال فونداسیون به‌صورت مجزا تعیین و به مقدار مجاز محدود می‌شود. آیین‌نامه‌های موجود، معیارهای دقیقی برای نشست تفاضلی مجاز ساختمان‌ها ارائه نمی‌دهند و سازه‌ها را از این منظر در گروه‌های کلی، مانند: سازه‌های بنایی، فولادی و بتنی طبقه‌بندی می‌کنند. در پژوهش حاضر، برای تعیین مقادیر نشست مجاز در قاب‌های فولادی بر مبنای سطح عملکرد لرزه‌یی آن‌ها، ابتدا ۴ سازه‌ی قاب خمشی فولادی طبق روش‌های متعارف بدون اعمال نشست طراحی شدند. سپس سازه‌ها با اعمال نشست‌های تفاضلی مختلف (نقطه‌یی، خطی و بلوکی)، به روش بارافزون تحلیل شدند. براساس نتایج تحلیل، مقادیر بحرانی نشست تفاضلی نظیر سطح عملکرد ایمنی جانی، قاب‌های مورد بررسی طبق ضوابط استاندارد ۳۶۵F‌E‌M‌A- محاسبه شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ارتفاع سازه، تأثیر قابل‌توجهی در مقادیر مجاز نشست‌های تفاضلی دارد، به طوری که افزایش ارتفاع سازه می‌تواند تا ۵۰٪ مقدار نشست مجاز سازه راکاهش دهد.