بازتوزیع لنگر و شکل پذیری (تئوری و آزمایشگاهی) تیرهای I- شکل سراسری پس کشیده (بدون پیوستگی) با اَبَر بتن خودتراکم

Abstract

تعیین مد شکست، درصد بازتوزیع لنگر و شکل‌پذیری، با کاربرد اَبَر بتن خودتراکم (U‌H‌S‌S‌C‌C) در اعضاء پس‌کشیده‌ی نامعین (در مقیاس واقعی با طول ۹ متر) با دو کابل با خروج از مرکزیت متغیر بدون پیوستگی کاوش شد. ابتدا چنین اَبَر بتنی در فاز خمیری با معیارهای جهانی طراحی و با موفقیت ساخته شد. سپس کاربرد اَبَر بتن با مقاومت فشاری ۹۵ مگاپاسگال، در طراحی تیر ساخته‌شده که تا مرحله‌ی تخریب بارگذاری و با انواع حس‌گرها پایش شد، ارزیابی شد. یافته‌های پایش، تئوری (۶ آیین‌نامه) و پژوهشگران مختلف مقایسه و مشخص شد که به‌ترتیب بیشترین و کمترین درصد بازتوزیع لنگر تئوری (۲۵ و ۱۵) مربوط به آیین‌نامه‌ی C‌E‌B-F‌I‌P و آیین‌نامه‌های ۲E‌C و D‌I‌N است که بیشترین مقدار، بسیار نزدیک و کمترین آن ۶۱٪ کمتر از مقدار ۲۴٫۱٪ آزمایشگاهی است. امکان دسترسی به بازتوزیع لنگر و شکل‌پذیری چنین اعضایی در صورت استفاده از کمینه‌ی مجاز فولاد کششی معمولی وجود دارد. اهمیت بازتوزیع لنگر و شکل‌پذیری چنین اعضایی، در مناطق زلزله‌خیز حائز اهمیت است.