کمّی‌سازی میزان تولید ضایعات ساختمانی به تفکیک مصالح پرکاربرد در صنعت ساخت (مطالعه‌ی موردی: ساختمان‌های مسکونی شهر)

Abstract

صنعت ساخت در کشورهای در حال توسعه، مصالح زیادی مصرف می‌کند. هدررفت مصالح، ماحصل استفاده‌ی ناکارآمد از مصالح است که از دیدگاه توسعه‌ی پایدار، نیازمند توجه بیشتر است. طی سال‌های گذشته، در کشور ما توجه چندانی به مسئله‌ی مذکور نشده و حتی در زمینه‌ی تولید ضایعات ساختمانی، آمار دقیقی ثبت نشده است. در نوشتار حاضر، تلاش شده است که تولید ضایعات ساختمانی براساس مطالعات موجود و با توجه به پارامترهای قابل کنترل، به‌تفکیک مصالح ساختمانی پرکاربرد، کمّی‌سازی شود. بررسی مطالعات پیشین نشان می‌دهد که پارامترهای موقعیت منطقه‌یی، قرارداد، زیربنا و تعداد طبقات در اتلاف مصالح مؤثر هستند. طبق نتایج، سیمان بیش از سایر مصالح مورد مطالعه اتلاف می‌شود و با انتخاب قرارداد «اضافه‌بر هزینه»، تولید ضایعات ساختمانی افزایش می‌یابد. با به‌کارگیری برازش خطی برای مدل‌سازی اتلاف مصالح، پارامترهای مطالعه شده، آثار مثبت و منفی خود را نشان می‌دهند. به‌علاوه، ضریب تعیین اصلاح شده برای مدل‌های اتلاف میلگرد، سیمان، آجر و بتن به‌ترتیب معادل ۰٫۹۰۷، ۰٫۸۷۵، ۰٫۹۲۰ و ۰٫۷۹۰ به‌دست می‌آید. بدان معنا که کمّی‌سازی صورت گرفته به‌ترتیب حدود ۹۰٪ ، ۸۷٪، ۹۲٪ و ۷۹٪ عوامل مؤثر در اتلاف مصالح را پوشش داده است.