اثر شرایط تکیه گاهی در ارتعاش اعضاء محوری( تیرهای کش) و تحلیل حساسیت پارامترهای موثر در ارتعاش

Abstract

کاربرد المان‌های مهاری )کش‌ها( در ساختمان‌های تاریخی از گذشته رایج بوده است و برای تأمین پایداری قوس‌ها، حد فاصل پای قوس اجرا می‌شود. بازبینی المان کش از نظر نیروی موجود برای بررسی نیاز به تعویض آن با یک المان جدید در فرایند کنترل سلامت سازه، امری ضروری است. در این پژوهش ضمن بررسی ویژگی دینامیکی کش‌ها، تأثیر شرایط تکیه‌گاهی، طول تیر کش، سختی محوری و خمشی و نیروی محوری در بسامد ارتعاشی آن ارزیابی و گراف‌های کاربردی برای برآورد نیروی محوری موجود تیر متناظر با شرایط تکیه‌گاهی مختلف تهیه شده است. از طرفی برای شرایط تکیه‌گاهی نامعلوم، نیروی محوری و سختی خمشی حاصل از روش تحلیلی با مقادیر آزمایشگاهی مندرج در برخی تحقیقاتمرجع{۱} مقایسه شده است. نتایج به‌دست‌آمده، نشان‌دهنده‌ی تأثیر پارامترهای مذکور در بسامد اصلی تیر است. از طرفی نیروی محوری فشاری و کششی حاصل از روش تحلیلی با نتایج آزمایشگاهی پژوهش‌های مشابهمرجع{۱}تطابق خوبی را نشان داده است. همچنین با افزایش نیروی محوری فشاری، سختی خمشی دو انتهای تیر از شرایط گیرداری کامل فاصله می‌گیرد. به‌علاوه رابطه‌ی پیشنهادی نیومارک می‌تواند تقریب قابل قبولی از نیروی محوری موجود در تیر کش را ارائه کند.