نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجوادی یگانه, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorتفنگساری, بشیرfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-01T01:39:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-22T01:39:15Z
dc.date.available1399-08-01T01:39:15Zfa_IR
dc.date.available2020-10-22T01:39:15Z
dc.date.issued2013-02-19en_US
dc.date.issued1391-12-01fa_IR
dc.date.submitted2011-06-14en_US
dc.date.submitted1390-03-24fa_IR
dc.identifier.citationجوادی یگانه, محمدرضا, تفنگساری, بشیر. (1391). تأثیر حزب توده بر ادبیات داستانی ایران (1332-1357). جامعه شناسی هنر و ادبیات, 4(2), 1-20. doi: 10.22059/jsal.2013.35931fa_IR
dc.identifier.issn2538-5046
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jsal.2013.35931
dc.identifier.urihttps://jsal.ut.ac.ir/article_35931.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/451003
dc.description.abstractبا بررسی ادبیات داستانی ایران، از دهة سوم سدة حاضر تا انقلاب اسلامی، متوجه نقاط اشتراکی، آشکار یا در لفافة‌ معنا، میان آثار نویسندگان گوناگون می‌شویم. در آثار این نویسندگان، از چپ‌های تندرو با ریشه‌های روستایی و شهرستانی تا لیبرال‌های اشراف‌زادة تهران و دیگر شهرهای بزرگ، و از ملی‌گراهای دو آتشة ضد عرب تا هویت‌گراهای دینی، نوعی دلسوزی و در عین حال تقدس قایل شدن برای توده‌ها و در کنار آن تحقیر و بیزاری نزدیک به کینه از طبقات بالاتر را شاهدیم. با کمی فاصله گرفتن از ادبیات و نزدیک شدن به تاریخ اجتماعی آن روزگار، به شاهدی دیگر بر این مدعا برمی‌خوریم که می‌تواند توجیه کنندة این شباهت نیز باشد. به گواهی تاریخ، حزب توده، جریان اصلی مارکسیسم در ایران، در همان سال‌ها در اوج تفوق بوده است. طی سال‌های 1320-1328، که این حزب فعالیت آزادانه داشت، اعضای آن به 300 هزار نفر می‌رسد که برای جمعیت نه چندان بسیار آن دوران شگفت‌انگیز است. پس از 28 مرداد 1332 و ترور بحث‌انگیز شاه، که منجر به منع فعالیت آشکار حزب شد، و نیز دست‌کم تا سال 1342، که می‌تواند آغاز گرایش به ایدئولوژی اسلامی دانسته شود، حزب توده و به‌طور کلی ایدئولوژی کمونیستی- سوسیالیستی نیروی مسلط در فضای سیاسی روشنفکری به‌شمار می‌رفته و حتی پس از پاگیری جنبش اسلامی، تا انقلاب اسلامی، ادامة تأثیر سوسیالیسم را در این فضا شاهدیم. در نهایت، با نیم‌نگاهی به تاریخ زندگی ادیبان آن دوران نیز این تأثیر تآیید می‌شود. تقریباً همة نویسندگان و شعرای آن دوران، دست‌کم برای دوره‌ای، از اعضا (یا هواداران) حزب توده بوده‌اند. مقالة پیش رو سر آن دارد تا به تأثیر حزب توده تا سال1342 و، پس از آن، ادامة این تآثیر در قالب باورهای سوسیالیستی در ادبیات ایران تا انقلاب اسلامی بپردازد.fa_IR
dc.format.extent307
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده علوم اجتماعیfa_IR
dc.publisherTehran University, Faculty of Social Scienceen_US
dc.relation.ispartofجامعه شناسی هنر و ادبیاتfa_IR
dc.relation.ispartofSociology of Art and Literatureen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jsal.2013.35931
dc.subjectادبیاتfa_IR
dc.subjectحزب تودهfa_IR
dc.subjectسوسیالیسمfa_IR
dc.subjectهژمونی غالبfa_IR
dc.titleتأثیر حزب توده بر ادبیات داستانی ایران (1332-1357)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار جامعه‌شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue2
dc.citation.spage1
dc.citation.epage20
nlai.contributor.orcid0000-0001-5510-6396


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد