ارتقای روش MOLA با توجه به معیارهای سیمای سرزمین و بهره‌گیری از الگوریتم ژنتیک

Abstract

در فرایند اختصاص مکانی کاربری­ها به یک پهنه، به‌طور معمول میان کاربری­ها رقابت وجود دارد. برای حل این رقابت، دو رویکرد تخصیص زمین به چند کاربری (MOLA) و الگوریتم ژنتیک (GA) برای شهرستان گرگان به‌کار گرفته شدند. رویکرد MOLA بر اساس تناسب و روش نزدیکی به نقطة مطلوب عمل می­کند و برای GA، با به‌کارگیری لایة تناسب و شاخص پیوستگی (Cohesion Index) کاربری تخصیص می­شود. جهت بهبود رویکرد MOLA، لایة نهایی به عنوان جمعیت اولیه در GA استفاده شد. همچنین، با تعریف شاخص پیوستگی به عنوان معیار سیمای سرزمین، تلاش شد لکه­های ایجادشده شکل منسجم­تری داشته باشند، که این ویژگی در رویکرد MOLA غایب است. نتایج نشان داد به‌کارگیری GA بر اساس خروجی رویکرد MOLA در بهبود قابلیت این رویکرد از نظر معیارهای سیمای سرزمین تأثیری بسزا دارد. اگرچه واردکردن معیارهای سیمای سرزمین باعث ازدست­رفتن بخشی از تناسب برای کاربری­ها می­شود، با متوازن‌کردن تناسب و شاخص سیمای سرزمین در GA می­توان حد متعادلی از آن­ها را لحاظ کرد. لایة ایجادشده توسط GA از لحاظ معیارهای سیمای سرزمین و تناسب، قابلیت به‌کاریگری ترکیبی از رویکردهای مختلف را در آمایش برای رسیدن به راه­حل بهینه نشان داد.