تأثیر بازیگران انتقال فناوری بر یادگیری فناورانه؛ مطالعه موردی صنعت نساجی سوریه

Abstract

کشورهای در حال توسعه به دلیل ظرفیت نوآوری محدود، بر جذب فناوری های وارداتی و بهبود تدریجی آن ها متکی هستند. این امر مستلزم تلاش های نظام مند برای تقویت قابلیت های فناورانه بومی است. مقاله حاضر با استفاده از مفهوم یادگیری فناورانه مبتنی بر جذب فناوری و نوآوری تدریجی به ارزیابی تأثیر بازیگران انتقال فناوری بر یادگیری فناورانه در صنعت نساجی سوریه می پردازد. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه تأیید شده توسط خبرگان و با ارسال به 33 کارخانه نساجی کشور سوریه از جولای تا دسامبر 2016 صورت گرفته و به منظور تحلیل داده ها از آزمون های رگرسیون خطی ساده، چندگانه و رگرسیون ترتیبی استفاده شده است. یافته های پژوهش، بیانگر تأثیر قابل توجه بازیگران انتقال فناوری بر انباشت قابلیت عملیاتی نسبت به قابلیت های انطباقی و نوآورانه است، همچنین تنها تأثیر قابلیت عملیاتی بر تغییر فنی جزئی تأیید شد که بر وجود نظام تغییر فنی منفعل در این صنعت دلالت می کند. بهبود این وضعیت مستلزم نقش فعال تر بازیگران انتقال فناوری جهت رفع موانع یادگیری فناورانه و سوق دادن بنگاه ها به سمت رفتار فناورانه فعال جهت ساخت قابلیت های فناورانه فراتر از قابلیت عملیاتی می باشد. چارچوب این پژوهش، رویکردی نظام مند به یادگیری فناورانه دارد که کمتر مورد توجه محققین واقع شده و ابزاری برای ارزیابی وضعیت نظام تغییر فنی در اختیار سیاست گذاران قرار می دهد.