بلوغ آزمایشگاهی تخمکهای نارس شتریک کوهانه در محیط‌ها مزاف 10 همراه با غلظتهای مختلف سرم گوساله جنینی

Abstract

هدف : انجام بلوغ آزمایشگاهی تخمک نارس شتریک کوهانه به منظور استفاده از آن در باروری آزمایشگاهی. طرح : مطالعه مداخله‌ای. حیوانات : تخمدان شترهای نحر در کشتارگاههای محلی. روش : جمع آوری و انتقال تخمدانهای شترهای نحر شده در کشتارگاه در سرم فیزیولوژی استریل و در دمای 35-30 درجه سانتیگراد و حاوی آنتی بیوتیک، مکش فولیکول‌ها و جداسازی تخمکها و کشت آنها در محیط کشت سلول TC-199 و هامز اف 10 دارای صفر تا 10 درصد سرم گوساله جنینی توسط حرات غیر فعال شده، کشت تخمکها به مدت 48-36 ساعت در انکو باتور با حرارت 5/38 درجه سانتیگراد و 5 درصد گاز کربنیک، گرفتن سلولهای کومولوس، ثابت نمودن تخمکها و رنگ آمیزی آنها و سپس مطالعه آنها جهت ارزیابی میزان بلوغ تخمکها. تجزیه و تحلیل آماری : آنالیز واریانس و در صورت وجود اختلاف معنادار، استفاده از آزمون دانکن. نتایج : هنگامی که تخمدانهای منتقل شده به آزمایشگاه بلافاصله مورد استفاده قرار گرفت، میزان بلوغ تخمکهای نارس شتر یک کوهانه در محیط‌ها مزاف 10 بدون پروتئین کشت تنها 65/17 درصد بود در حالی که میزان بلوغ در محیطهای حاوی 5 درصد و 10 درصد پروتئین (به ترتیب 37 و 33 درصد) به طور معنی‌داری افزایش یافت (P<0/05)، اما این افزایش ارتباط معنی‌داری با افزایش غلظت پروتئین نداشت. هنگامی که تخمدانها 24 ساعت در یخچال نگهداری شده و بعدا مورد استفاده قرار گرفتند، میزان بلوغ تخمکها در محیط بدون پروتئین کشت تنها 54/14 درصد بود در حالی که میزان بلوغ در محیطهای حاوی 5 درصد و 10 درصد پروتئین (به ترتیب 86/25 و 33/33 درصد) به طور معنی‌داری افزایش یافت (P<0/05) ، در این آزمایش هر چند با افزایش غلظت سرم میزان بلوغ افزایش داشت ولی اختلاف آنها معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری : در شرایط حاضر به نظر می‌رسد که بتوان تخمدانهای شتر را در سرمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری و سپس مورد استفاده قرار داد.