مطالعه تجربی اثرات التیامی هیالورونات سدیم در جراحات وتر خم کننده عمقی بندهای انگشت اسب

Abstract

هیالورونات سدیم موجود در مایع مفصلی به عنوان فاکتوری که منجر به کاهش چسبندگی پس از التیام اوتار مطرح می باشد، در جوندگان و سگ گزارش و به ثبت رسیده است. اطلاعاتی در این زمینه در انسان در دسترس نمی باشد. در این مطالعه اثرات التیامی هیالورونات سدیم در جراحات اوتار خم کننده اسب در مقایسه با اثرات محلول متیل سلولز با ویسکوزیته مشابه بررسی شده است. تعداد 8 رأس اسب به ظاهر سالم با سنی بین 4 تا 9 سال و وزنی بین 320 تا 430 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. در هر یک از اسبها و تحت بیهوشی عمومی در اندام حرکتی قدامی چپ و در قسمت میانی وتر خم کننده عمقی بندهای انگشت (DDFT) با استفاده از روش اسپلیتینگ (Splitting) به صورت زیگزاگ (zig-zag) جراحاتی ایجاد گردید. پس از گذشت 24 ساعت جراحت ایجاد شده به کمک سونوگرافی مورد تأیید قرار گرفته و اطلاعات لازم شامل درصد ضایعه،قطروتر،سطح مقطع عرضی وتر و میزان اکوژنیسیته در قسمت آزرده ثبت شد.حیوانات به صورت تصادفی به دو گروه چهار رأسی تقسیم شدند. در گروه اول هیالورونات سدیمmg/ml)10) در طول ضایعه یک روز در میان یکمرتبه و به مدت 5 نوبت متوالی تزریق گردید و در گروه دوم از ژل متیل سلولز و به همان شیوه گروه اول استفاده شد. سونوگرافی به صورت متوالی و در روزهای 7 ، 14 ، 21 ، 28 و 60 از اندام حرکتی انجام و مورد مطالعه قرار گرفت. پس از 14 هفته حیوانات معدوم شدند و از ناحیه اوتار به شکل متعارف نمونه برداری انجام شد. نتایج سونوگرافی روند التیامی سریعتر و بهتری را در گروه هیالورونات سدیم نشان داد (05/0p<). همچنین یافته های آسیب شناسی در حیوانات گروه اول که تزریق هیالورونات سدیم در آنها انجام شده بود. کاهش هجوم سلولهای آماسی و خونریزیهای داخلی وتر را به طور چشمگیر نشان داده و شکل پذیری مجدد ساختارهای طبیعی وتر را آشکار ساخت. در گروه دوم که متیل سلولز دریافت نموده بودند شواهد معنی داری دال بر التیام وتر به دست نیامد. با توجه به یافته های حاصله از این مطالعه مشخص گردید، که تزریق داخل وتری هیالورونات سدیم میتواند به طور معنی داری به التیام جراحات اوتار خم کننده اسب کمک کند.