مطالعه مقایسه ای فارماکوکی نتیک سولفونامیدها در بز

Abstract

درنشخوارکنندگان ، جذب دارو از شکمبه از طریق انتشار غیر فعال اشکال غیر یونیزه دارو صورت می گیرد . جدا از حلالیت درمایع شکمبه ( 5/6 = PH ) ،ضریب یونیزه شدن و حلالیت درچربی ، سایر عوامل می توانند میزان جذب و فراهمی زیستی دارو را متأثرسازند . این عوامل از میان سایر عوامل عبارتند از : متصل شدن دارو به محتویات شکمبه و تجزیه بیولوژیک آن توسط فلور شکمبه ، سولفونامیدی است غالباً در دامپزشکی تجویز می شود . لیکن ، فراهمی زیستی خوراکی سولفادیمیدین در بز ناکامل بوده ( میانگین 4/26 درصد ) ، که احتمالاً نتیجه اثر مشخص عبور اولیه می باشد . در مطالعه حاضر ، فارماکوکی نتیک چهار سولفونامید مورد بررسی و مطالعه واقع شدند : سولفوموکسول ، سولفامتوکسازول ، سولفامتوکسی دیازین و سولفاتیازول : این داروها از طریق داخل وریدی وخوراکی در بزها تجویز گردیدند . نمونه های هپارینه خون ( به میزان 2 میلی لیتر ) از طریق کاتتر قرار داده شد در ورید وداج تهیه شده که پس از سانتریفوژ با استفاده از روش HPLC اندازه گیری شدند . پس از تجویز داخل وریدی ، میانگین نیمه عمر دفعی برای سولفاموکسول 35/2 ساعت ، برای سولفامتوکسازول 04/1 ساعت ، برای سولفامتوکسی دیازین36/3 ساعت و برای سولفاتیازول 8/0 ساعت بوده و میانگین حجم پخش برای سولفاموکسول 23/0 لیتر به ازاء کیلوگرم ، برای سولفامتوکسازول 22/0 لیتر به ازای کیلوگرم ، برای سولفامتوکسی دیازین 33/0 لیتر به ازای کیلوگرم برای سولفاتیازول 25/0 لیتر به ازاء کیلوگرم بودند . متعاقب تجویز خوراکی ، میانگین فراهمی زیستی برای سولفاموکسول 6/46 درصد ، برای سولفامتوکسازول 95/19 درصد ، برای سولفامتوکسی دیازین 86 درصد و برای سولفاتیازول 6/52 درصد ، متغیر بودند . نیمه عمر دفعی آنها به طور مشخص طولانی شد که احتمالاً مربوط به میزان جذب آهسته داروها می باشد .