مطالعه جدایههای اشریشیاکلی مدفوعی تولید کننده بتالاکتامازهای ESBLs و AmpC در طیور و کارگران مرغداریهای اطراف تهران

Abstract

<strong>زمینه مطالعه:</strong> AmpC و ESBL به عنوان بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف وابسته به پلاسمید عامل اصلی مقاومت برخی باکتری‌ها مخصوصاً انتروباکتریاسه‌ها به سفالوسپورین‌های وسیع‌الطیف بوده و نهایتاً شکست درمانی، افزایش هزینه‌های درمان در انسان و ضررهای اقتصادی در صنعت طیور را در پی خواهد داشت. <strong>هدف: </strong>هدف این مطالعه بررسی و غربالگری جدایه‌های <em>اشریشیا</em><em>‌کلی</em> تولیدکننده آنزیم‌های ESBL و AmpC در مدفوع طیور و کارگران طیور مربوطه می‌باشد. <strong>روش کار:</strong> در این مطالعه 500 نمونه سواپ کلوآک از جوجه‌های گوشتی مربوط به پنچ مرغداری اطراف تهران و 25 نمونه سواپ رکتال از کارگران همان مرغداری‌ها جمع‌آوری و با کشت در محیط مک کانکی و تست‌های بیوشیمیایی مربوطه، تایید جدایه‌های <em>اشریشیا</em><em>‌کلی</em> انجام گردید. حساسیت جدایه‌ها توسط روش انتشار دیسک به 12 آنتی بیوتیک (طبق پیشنهادهای CLSI) تعیین گردید و برای تأیید جدایه‌های ESBL از دو دیسک سفتازیدیم و سفتازیدیم- کلاولانیک اسید و از دیسک‌های سفوکسیتین و سفوکسیتین- EDTA نیز جهت تعیین جدایه‌های AmpC استفاده گردید. داده‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مربع کای تجزیه و تحلیل شدند. جدایه‌های تولیدکننده ESBL توسط PCR جهت حضور ژن‌های کد کننده بتالاکتامازهای TEM، CTX-M و SHV مورد ارزیابی قرار گرفتند. <strong>نتایج:</strong> در مجموع 467 جدایه <em>اشریشیا</em><em>‌کلی</em> از 9/88% نمونه‌ها جدا گردید به طوریکه 92% جدایه‌های طیور و 7/72% جدایه‌های کارگران الگوی مقاومت دارویی چندگانه (MDR) نشان دادند. فنوتیپ مقاومت ESBL در 5/5% (26) جدایه‌های طیور تعیین گردید در حالیکه در بین هیچکدام از جدایه‌های کارگران مشاهده نگردید. شش جدایه‌ حامل هر دو ژن TEM و CTX-M بودند در حالیکه 5 جدایه فقط برای ژن TEM و یک جدایه برای CTX-M تایید شدند. 6/88% از جدایه‌های ESBL مثبت برای تولید AmpC تایید فنوتیپی شدند.<strong> نتیجه</strong><strong>‌گیری</strong><strong>‌نهایی:</strong> با توجه به اینکه سفالوسپورین‌ها در جوجه‌های گوشتی در ایران استفاده نمی‌گردند بنابراین جداسازی جدایه‌های <em>اشریشیا</em><em>‌کلی</em> مدفوعی تولیدکننده بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف می‌تواند نشان دهنده انتقال ژن‌های مقاومت مربوطه از طریق پلاسمیدهای حامل و یا دیگر عوامل متحرک ژنتیکی در بین انتروباکتریاسه‌ها باشد.