‌اثر مصرف مخمر بر فرانسجه‌های تخمیر، جمعیت میکروبی شکمبه و عملکرد گوساله‌های پرواری

Abstract

به منظور بررسی آثار مصرف مخمر ساکارومیسس سرویسیه ( سویه47‌ S.C) همراه با جیره‌های غذایی حاوی سطوح مختلف کنسانتره بر فراسنجه‌های تخمیر، جمعیت میکروبی شکمبه و عملکرد گوساله های پرواری از 36‌ راس گوساله در هلشتاین با میانگین وزن اولیه (54/5،‌‌)9/175 کیلوگرم در قالب طرح فاکتوریل 3‌*2‌ استفاده شد. دامهای مورد مطالعه به شش گروه مساوی تقسیم و هر گروه با یکی از جیره‌های غذایی حاوی 60‌ ، 70‌ و 80 ‌ درصد کنسانتره بدون مخمر و یا با مخمر (5/2‌ گرم مخمر به ازای هر 100‌ کیلوگرم وزن زنده) تغذیه شدند. افزایش وزن و سرعت رشد گوساله‌ها طی 150‌ روز دوره آزمایش ، ثبت و در پایان دوره پرواربندی در زمانهای صفر ، 3‌ و6‌ ساعت بعد از مصرف خوراک صبحگاهی با استفاده از لوله مری از محتویات شکمبه آنها نمونه برداری شد. فراسنجه های تخمیر نمونه‌ها شامل اسیدیته،اسیدهای چرب فرار،ازت آمونیاکی و جمعیت میکروبی مایع شکمبه ، تعداد کل باکتری‌ها، باکتری‌های سلولولایتیک، باکتری‌های مصرف کننده لاکتات و کل تک یاخته ها اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌های حاصله با استفاده از طرح کاملا تصادفی برای فراسنجه‌های تخمیر، جمعیت میکروبی و در مورد عملکرد پروار پس از تصحیح وزن اولیه دامها با تجزیه کوواریانس انجام شد. مصرف مخمر سبب افزایش اسیدیته مایع شکمبه در حیوانات تغذیه شده با 80‌ درصد کنسانتره شد (05/0‌p<‌.) همچنین مصرف مخمر سبب افزایش غلظت کل اسیدیته چرب فرار جمعیت باکتریهای مصرف کننده لاکتات، جمعیت باکتری‌های تک یاخته‌های شکمبه وکاهش غلظت ازت آمونیاکی شکمبه شد(05/0‌.)p<تعدادکل باکتریهای شکمبه نیز در اثر مصرف مخمر زیادشد. استفاده از مخمردر جیرهای حاوی 80 درصد کنسانتره سبب بهبود افزایش وزن وخوراک مصرفی روزانه حیوانات شد(05/0‌.)p<