تشخیص آلودگی دیروفیلاریا ایمیتیس در سگ‌های شهری و روستایی اهواز با روش کانترایمونوالکتروفورز

Abstract

زمینه مطالعه: دیروفیلاریا ایمیتیس‌ ‌نماتودی شایع در سگ‌ها می‌باشد و می‌تواند آلودگی انگلی، تحت عنوان دیروفیلاریوز را بوجود آورد. بیماری قابل انتقال به انسان بوده و از نظر بهداشت عمومی حائز اهمیت است. هدف:‌ ‌هدف از انجام تحقیق حاضر، تشخیص آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس در جمعیت سگ‌های شهری و روستایی اهواز، به روش کانترایمونوالکتروفورز ومقایسه آن با روش نات بود. روش کار:‌ ‌در مطالعه حاضر، سرم 200 قلاده سگ (80 قلاده سگ شهری و 120 قلاده روستایی) جهت تشخیص دیروفیلاریوز به روش نات اصلاح شده و کانترایمونوالکتروفورز، در جنوب غرب ایران، اهواز، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج:‌ ‌با روش کانترایمونوالکتروفورز میزان آلودگی 5/9( %19 مورد) و در روش نات اصلاح شده موارد مثبت 8( %16 مورد) تعیین گردید. که احتمالاً مربوط به آلودگی مخفی بوده‌اند، البته تفاوت بین 2 روش آزمایشات مزبور معنی‌دار نبود (05/0>‌p‌.) بر اساس نتایج آزمایش کانترایمونوالکتروفورز، در جمعیت سگ‌های شهری، 25/6% از سگ‌های نر و صفر درصد از ماده‌ها و در سگ‌های روستایی، 13% از سگ‌های نر و 6/7% از ماده‌ها به ترتیب آلوده بودند. همچنین در در گروه سنی بالای 6 سال، جمعیت سگ‌های شهری و روستایی، بیشترین میزان آلودگی به ترتیب 3/23% و 29/14% تعیین گردید. بررسی آماری، ارتباط معنی‌داری را بین میزان آلودگی و فاکتورهایی نظیر سن و جنس سگ‌های مورد مطالعه نشان نداد (05/0>‌p‌.) نتیجه‌گیری نهایی: ‌پیشنهاد می‌گردد جهت تأیید تشخیص دیروفیلاریوز در کنار روش نات اصلاح شده، از روش کانترایمونوالکتروفورز به شکل همزمان استفاده شود.