بررسی بازده آبیاری سیستم‌های آبیاری بارانی در منطقۀ خرم‌آباد

Abstract

موضوع بهره‌وری و بازده آبیاری، کانون توجه بیشترین موضوعات مرتبط با آب است. استفاده از سیستم‌های آبیاری بارانی، علاوه بر آسان‌تر کردن آبیاری و خودکار کردن آن، روشی است برای بهبود یکنواختی و بازده کاربرد آب که در نهایت سبب صرفه‌جویی در مصرف آب و افزایش تولید محصول خواهد شد. در این تحقیق چهار سیستم آبیاری بارانی (کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک) در شهرستان خرم‌آباد به‌عنوان نمونه انتخاب و ارزیابی شد. مقادیر بازده کاربرد، بازده ترکیبی، بازده پتانسیل کاربرد، بازده واقعی کاربرد آب و کفایت آبیاری در سیستم‌های کلاسیک ثابت به‌ترتیب 82/56، 86/59، 21/47، 71/45 و 64/81 درصد محاسبه شد. متوسط تلفات پاششی و نفوذ عمقی به‌ترتیب در سیستم‌های کلاسیک ثابت 2/13 و 09/30 درصد به‌دست آمد. پارامترهای محاسبه‌شده کمتر از حد انتظار بود. همة سیستم‌ها دارای بازده کاربرد و ترکیبی اندک بودند. زیاد بودن تلفات، سبب کاهش بازده کاربرد و بازده ترکیبی شد. در یک سیستم، آبیاری کامل صورت گرفت و در بقیۀ مزارع به‌علت وقوع پدیدۀ کم­آبیاری، بازده واقعی و بازده پتانسیل کاربرد برابر شد.