سیاست خارجی ترکیه در فرآیند عثمانی گری و نوخلافت اسلامی

Abstract

سیاست نگاه به شرق که در بیان دولتمردان اسلام­گرای ترکیه به عثمانی­گری تعبیر می­شود، راهبردی است نوظهور که اساساً در پیوند با پیشینه و هویت عصر عثمانی و نقش جدید منطقه­ای و فرامنطقه ­ای ترکیه قابل فهم است. اندیشۀ عثمانی­گری از یک سو بر گسترش دامنۀ نفوذ ترکیه در مناطقی دلالت دارد که روزگاری بخشی از امپراتوری عثمانی بود، و از سوی دیگر مبین این نکته است که غالب ممالک تحت سلطۀ عثمانی، کشورهای اسلامی (ممالک عربی خاورمیانه، شمال افریقا و بالکان) بودند؛ به گونه­ ای که عثمانی­ گری عملاً خلافت اسلامی آل عثمان را به ذهن متبادر می­کند. از این نظرگاه، خلافت اسلامی یا به تعبیر بهتر نوخلافت اسلامی با سیاست عثمانی‌گری قرین و هم‌سرشت است و نوخلافت اسلامی کُنه عثمانی­ گری است که با احیای هویت مذهبی- تاریخی ترکیه بازیافت و تقویت می‌شود. <em> <br /></em>