تحلیل وضعیت ناشی از شیوع ویروس کرونا ذیل معاذیر موجه عدم اجرای تعهدات قراردادی

Abstract

پس از تشکیل قرارداد به نحو صحت، مهم‌ترین بحث در مرحله اثرگذاری، مقوله «اجرا» است. طرفین متعاقدین به موجب قاعده عقلانی و عقلایی لزوم، ملزم به اجرای تعهدات قراردادی هستند؛ اما گاه پیش می‌آید که یکی از طرفین یا هر دو به لحاظ حدوث مانعی، امکان اجرای تعهدات را نداشته(تعذر) یا اجرای تعهدات برای ایشان بسیار دشوار می‌گردد(تعسر)؛ تعذر و تعسر در اجرای تعهدات قراردادی، معاذیری است که عدم اجرا را موجه جلوه می‌دهد؛ از جمله مصادیقی که به عنوان معاذیر موجه عدم اجرای تعهدات قراردادی حادث می‌شود شیوع بیماری‌های واگیردار است که هم اکنون نوع خاصی از آن تحت عنوان «کرونا ویروس» در سطح جهانی مطرح می‌باشد. با عنایت به تفاوت ماهیت و آثار دو مانع موجه در عدم اجرای تعهدات قراردادی، لازم است که دقیقاً مشخص گردد وضعیت ناشی از شیوع کرونا، مشمول کدام یک از این دو مانع است؛ با عنایت به شباهت مؤلفه‌ها و نتیجه ناشی از شیوع این بیماری با معیارهای تعسر، وجود کیس‌های مشابه قضایی و ایضاً اصول حاکم بر تفسیر قراردادها، به نظر می‌رسد در نگاه اولیه شیوع بیماری کرونا از مصادیق تعسر در اجرای تعهدات قراردادی باشد.