مسئولیت مدنی سرپرستان در قبال اعمال زیان آور کودکان (بررسی تطبیقی و تحلیلی)

Abstract

مسئولیت سرپرستان قانونی یا قراردادی صغار برای جبران خسارت ناشی از اعمال زیان بار ایشانکه در حقوق ایر ان، بر اساس ماده 7 قانون مسئولیت مدنی ، مبتنی بر تقصیر سرپرست درنگاه داری و مواظبت از صغیر است، در حقوق اکثر کشورها یا مسئولیت محض است که شرطبرقراری آن، ارتکاب فعل زیان بار از سوی صغیر م یباشد، و یا مسئولیتی مبتنی بر فرض تقصیراست که در هر حال سرپرست مسئول جبران خسارت است، مگر این که عدم تقصیر خود رابتواند ثابت کند. همچنین در کشورهایی که حقوق مسئولیت مدنی مبتنی بر انصاف است،مسئولیت والدین به همراه خود صغیر یک مسئولیت تضامنی است. این رویکرد در جهت تضمینپرداخت خسارت و بلاجبران نماندن زیان ناروایی است که از سوی صغار به دیگران واردمی شود، در حالی که در حقوق ایران در قوانین و آرای قضایی شاهد رویه ی ثابتی راجع به مبنا وحدود مسئولیت صغیر و سرپرستان او نیستیم. لذا به نظر می رسد اصلاح ماده 1216 قانون مدنی وماده 7 قانون مسئولیت مدنی به نحوی که مسئولیت سرپرستان صغیر مبتنی بر فرض تقصیر باشد،امری ضروری است. در این صورت مسئول اصلی جبران خسارت ناشی از اعمال زیا ن آور کودک،سرپرستان قانونی یا قراردادی اوست، مگر این که ایشان عدم قصور در تربیت و نگاه داری از کودک راثابت نمایند.