تحلیل استنادی پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد رشته ایران‌شناسی موجود در بنیاد ایران‌شناسی طی سال های 1385-1391

Abstract

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت استناددهی در پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد رشته ایران‌شناسی در موسسه بنیاد ایران‌شناسی طی سالهای 1385 الی 1391 است. <br />روش: در این پژوهش الگوهای استنادی فارغ­التحصیلان رشته ایران‌شناسی، واحد بنیاد ایران‌شناسی در چهار گرایش (تاریخ، فرهنگ مردم و آداب و رسوم و میراث فرهنگی، اصول نسخه‌شناسی و مرمت نسخه‌های خطی و نسخه‌آرایی، عمومی) بررسی شد، لذا وضعیت استفاده از منابع از لحاظ نوع و زمان و زبان، همچنین پراستفاده‌ترین منابع و نویسندگان مورد ارزیابی قرار گرفت، و با استفاده از قانون برادفورد مجلات هسته انگلیسی تعیین گردید. <br />یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که از میان 13127 استناد، استناددهی به منابع کتابی نسبت به سایر انواع منابع بیشتر است، توزیع زبانی، بالابودن میزان استناد به زبان فارسی را با 5/94 درصد نشان می‌دهد. گرایش تاریخ با 75/35 درصد (4693 استناد) در درجه اول قرار گرفته و گرایش نسخه‌های خطی با 32/6 درصد (829 استناد) در مرتبه آخر استناددهی قرار گرفته است، کتاب فارسی با 28/73 درصد بالاترین استناد و پایان‌نامه‌ها با 86/0 درصد کمترین استناد را داشته‌اند و به‌طور متوسط میزان استناد برای هر پایان‌نامه 53/90 است. نیم عمر کتاب عربی با 6/27 سال بیشترین میزان و پایان‌نامه‌ها با 1/8 سال کمترین میانگین را نشان می‌دهد، همچنین پوشش زمانی منابع مربوط به سالهای 90-91 با 41/28 درصد بیشتر از کل استنادها می‌باشد، کتاب فارسی با 15/77 درصد و سایر منابع لاتین با 01/0 درصد به ترتیب از بیشترین و کمترین میزان اثرگذاری برخوردارند. <br />نتیجه‌گیری: نیم عمر استناد به کتاب عربی و لاتین بیش از سایر منابع است و از روزآمدی کمتری نسبت به سایر منابع برخوردارند. مجلات هسته براساس قاعده برادفورد شناسایی گردیده‌اند و مجلات هسته لاتین شامل Iranian Studies و ZDMG هستند. پربسامدترین مجلات فارسی نیز شامل مطالعات ملی و بررسی‌های تاریخی می‌باشند. در میان کتاب‌های فارسی کتابی که بیشتر به آن استناد شده لغت‌نامه دهخدا و ذبیح­الله صفا پربسامدترین مولف در این تحقیق شناخته شده‌اند. در میان کتاب‌های لاتین کتاب Encyclopedia Iranica پربسامدترین بوده است. در میان کتاب‌های عربی نیز الذریعه الی تصانیف شیعه شیخ آقا بزرگ تهرانی مورد بیشترین استناد بوده است.