ریز¬ازدیادی گیاه دارویی سرخارگل (L. Echinacea purpurea) با استفاده از قطعات کوتیلدون و هیپوکوتیل

Abstract

سرخارگل گیاهی علفی و چندساله بوده و به لحاظ تجاری گونه­ای بسیار ارزشمند محسوب می­شود. ترکیبات فعال دارویی آن عمدتاً شامل اسیدهای فنولیک و آلکامیدها هستند. به منظور بررسی شرایط ریزازدیادی این گیاه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه عامل ریزنمونه (هیپوکوتیل و کوتیلدون)، هورمون BAP (0، 2/0، 4/0، 2/1 و 4/2 میلی­گرم در لیتر) و هورمون NAA (0، 05/0، 1/0، 3/0 و 6/0 میلی­گرم در لیتر) در سه تکرار اجرا گردید. نتایج تجزیه واریانس ساده برای صفات کالوس­زایی و باززایی ریزنمونه­ها بیانگر وجود اختلاف معنی­دار بین برخی از عوامل مورد مطالعه بود. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل بین عوامل مورد مطالعه نشان داد که بیشترین میزان کالوس­زایی در ریزنمونه کوتیلدون و با تیمار ترکیبی BAP (2/0 میلی­گرم در لیتر) و NAA (0 میلی­گرم در لیتر) به میزان 97 درصد و در ریزنمونه هیپوکوتیل با تیمار ترکیبی BAP (2/0 میلی­گرم در لیتر) وNAA (6/0 میلی­گرم در لیتر) به میزان 91 درصد بود. تیمار BAP (4/0 میلی­گرم در لیتر) و NAA (0 میلی­گرم در لیتر) با میانگین 3/5 نوساقه در هر ریزنمونه، بیشترین درصد باززایی نوساقه (5/31 و 5/32 %) را به ترتیب در ریزنمونه­های کوتیلدون و هیپوکوتیل داشت.