اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی اجتماعی، هیجانی، روانشناختی و کاهش نشانه‌های کودکان دارای اختلال سلوک

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی اجتماعی، هیجانی و روان‌شناختی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال سلوک بود. روش: این پژوهش به شیوه­ آزمایشی و با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 93-92 بودند. آزمودنی­های پژوهش شامل 40 دانش‌آموز پسر دارای اختلال سلوک بود که از میان دانش‌آموزان بعد از شناسایی به‌وسیله مقیاس درجه‌بندی اختلال سلوک و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها ازمصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس درجه‌بندی اختلال سلوک و مقیاس بهزیستی شخصی استفاده شد. یافته ­ها: تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) نشان داد که آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهزیستی دانش‌آموزان دارای اختلال سلوک مؤثر بوده (001/0>P) و منجر به کاهش نشانه­های مرضی اختلال سلوک در دانش‌آموزان مبتلا شده است. نتیجه­ گیری: بر اساس یافته­های به‌دست‌آمده می­توان گفت که آموزش مهارت­های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی به افزایش سلامت روان منجر می­شود و در پیشگیری از اختلال سلوک نقشی مؤثر دارد.